Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2012/2680 Esas 2014/6603 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : KDZ.EREĞLİ 1. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 18/11/2011
NUMARASI : 2010/1037-2011/1099


Y A R G I T A Y K A R A R I


A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait işyerinde büro memuru sıfatıyla taşeron firmaların işçisi olarak çalışırken davalı işverenin kadrosuna gecip göreve devam ettikten sonra, iş sözleşmesinin işverence haksız şekilde fesh edildiğini ancak taşeron firmalarda çalştığı döneme dair hiçbir ödemede bulunulmadığını, ileri sürerek fark kıdem ve ihbar tazminatı ile fark yıllık izin ücreti alacaklarının tahsilini, istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacıya tüm işçilik haklarının ödendiğini, davacının taşeron firmadan istifa ederek ayrılması nedeniyle taşeron işçisi olarak çalışmış olduğu döneme ilişkin kıdem tazminatı ve ihbar tazminatı isteyemeyeceğini, dava konusu yapılan işçilik alacaklarının zamanaşımına uğradığını savunarak davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının davalıdan iş alan taşeronlarda 23.07.1993-29.11.1999 tarihleri arasında çalıştığı, bundan sonra davalı işçisi olarak çalıştığı, 29.04.2009 tarihinde iş sözleşmesine son verildiği, davacının 29.11.1999 tarihinde son alt işveren M.. M.. şirketine istifa dilekçesi verdiği ancak işyerinden ve işinden ayrılmadan aynı gün davalı asıl işverenin işçisi olarak çalışmaya devam ettiği, asıl işveren olan davalının işe alacağı işçinin, alt işvereninde geçen çalışma süresinden sorumlu olmamak için davacının alt işverenle iş ilişkisini istifa suretiyle sonlandırmasını isteyip davacının da bunu kabul ettiği, davacının istifasını verirken maddi anlamda olmasa bile manevi olarak zorlandığı ve istifa dilekçesinin gerçek istifa iradesini yansıtmadığı, istifanın sonuçlarını doğurmadığı, yani davacının istifa ile işinden ayrılmayıp aynı işi bu kez asıl işveren işçisi olarak yapmaya devam ettiği, gerekçesi ile fark kıdem tazminatı ile fark yılık izin alacağına hükmedilmiş, fark ihbar tazminatı talebi ise red edilmiştir.

D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Aylık ücretin içinde çalışılmadığı halde ödenmesi gereken hafta tatili ücreti bulunduğundan aylık ücret 30"a bölünerek hesap yapılması gerekirken, hükme dayanak bilirkişi raporunda yıllık izin ücreti hesabında aylık brüt çıplak ücretin 30 yerine 26 güne bölünmesi isabetsizdir.
3- Davacının talepte bulunduğu alt işverenler yanında çalışma süresi 6 yıl 4 ay 6 gün olup yıllık ücretli izin hakkı tüm bu süreden hesaplanıp davacının imzası karşılığı yapılan ödemeler ya da imzası karşılığı kullandırılan izin süreleri varsa mahsup edilerek bakiye izin süresi belirlenip son çıplak ücret üzerinden karşılığı hesaplanmalıdır.
Mahkemece davacı imzası taşımayan belgeleri, resmi şekilde düzenlendiğinden bahisle kabul eden rapora itibarla hüküm kurulması hatalıdır.
4- Önceki dönemde yapılan avans niteliğindeki kıdem tazminatı ödemelerinin ödeme tarihinden fesih tarihine kadar işleyecek yasal faizi ile mahsubu gerektiğinin düşünülmemesi de hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 03/03/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.