MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlığa teşebbüs
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Sanık ...’ın yokluğunda verilen 28.04.2008 tarihli kararın, savunması sırasında bildirdiği “... Mahallesi ... Yolu 5. Sokak No: 3 ...” adresine tebliği sırasında tespit edilen “... Mahallesi 139. sokak No: 35 ...” adresine sevki üzerine adreste hazır bulunan kayınpederi ... ...’a 21.05.2008 tarihinde tebliğ edildiğinin ve muhatap yerine tebliği alan şahıs ile muhatabın birlikte sakin olup olmadıkları, muhatabın adreste bulunmama sebebi araştırılmadan tebliğ edildiğinin anlaşılması karşısında; 7201 sayılı Yasanın 16 ve 20. maddelerine aykırı tebligatın geçersiz olduğu, bu nedenle sanığın öğrenmeden itibaren verdiği temyiz dilekçesinin de süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- 5271 sayılı CMK"nın 150/3. maddesi uyarınca yüklenen suçun alt sınırının 5 yıldan fazla hapis cezasını gerektirmesi karşısında; sanıklara zorunlu müdafii atanıp, hazır bulundurulmamak ve atanan müdafilerin de görevine son vermek suretiyle 5271 sayılı CMK’nın 150/3 ve 188/1. maddesine aykırı davranılması,
2- İşyerinin kilitli giriş kapısının asma kilit halkasını kırıp asma kilidi bertaraf ettikten sonra kapı üzerindeki kilidi sert bir cisimle zorlayarak kilit dilini yerinden çıkarmak suretiyle kapının açıldığı ve 04.03.2005 günlü keşif sonucu düzenlenen bilirkişi raporunda, kapı ve kilit sisteminin sağlam ve muhkem olduğunun belirtilmesi karşısında; sanıkların eyleminin 765 sayılı TCK"nın 493/1-son (5237 sayılı TCK"nın 142/1-b) maddesinde yazılı suçu oluşturduğu gözetilmeden, aynı Yasanın 493/2-son maddesi ile uygulama yapılması,
3- Hırsızlık suçunun eksik teşebbüs aşamasında kaldığı hallerde, iade olunacak bir şey ya da tazmini gereken bir zarar olmadığından, sanık ... hakkında 765 sayılı TCK"nın 523. maddesinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
4- Sanık ... hakkında 5237 sayılı TCK"nın 35. maddesinin uygulanması sırasında hesap hatası sonucu “1 yıl 8 ay” yerine “2 yıl” hapis cezası verilmek suretiyle fazla cezaya hükmolunması,
5- Hırsızlık suçunun eksik teşebbüs aşamasında kalması nedeniyle müştekinin zararının bulunmadığının anlaşılması ve sanık ...’nin önceki hükümlülüğüne ilişkin ilam örneği getirtilerek 3682 sayılı Adli Sicil Kanununun 8. maddesindeki adli sicil kaydından çıkarılma koşullarının gerçekleşip gerçekleşmediğinin belirlenmesi ve sonucuna göre; hükmün açıklanmasının geri bırakılmasıyla ilgili olarak bir karar verilmesi gerekirken, şartları oluşmadığından bahisle 5271 sayılı CMK"nın 231. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
6- Hak yoksunlukların seçimlik olmaması nedeniyle 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinin de uygulanması gerektiği gözetilmeyerek, sadece 53/1 maddesinin 1. fıkrasının (a), (b), (d) ve (e) bentlerinde belirtilen haklardan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi yerine koşullu salıverilmeye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi,
7- 5271 sayılı CMK’nın 326/2. maddesi uyarınca birlikte işlenmiş suç nedeniyle mahkum edilmiş olan sanıkların sebebiyet verdikleri yargılama giderlerinden ayrı ayrı, ortak yargılama giderlerinden de paylarına düşen miktarda eşit olarak sorumlu tutulmaları gerektiğinin düşünülmemesi,
8- Kabule göre de;
Sanık ... hakkında suç tarihinde yürürlükte bulunan 765 sayılı TCK"nın 493/1-son, 61, 523 maddesi ile 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı Yasanın 142/1-b, 143, 35, 53 maddelerinin karşılaştırılması sonucunda, 765 sayılı Yasa uyarınca kurulan hükmün sanık lehine sonuç doğurduğunun düşünülmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ...’ın temyiz itirazı bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın korunmasına, 04.06.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.