7. Ceza Dairesi Esas No: 2018/16984 Karar No: 2021/5995 Karar Tarihi: 18.05.2021
5607 sayılı Yasaya muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2018/16984 Esas 2021/5995 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, sanığın 5607 sayılı yasaya muhalefet suçundan hüküm giydiği ancak temyiz edilerek Yargıtay'a gönderildiği belirtiliyor. Kararda, 7242 sayılı yasaya göre ceza indirimi yapılabileceği, adli para cezasının gün adli para cezasına çevrilmemesi nedeniyle hükümden dönüş yapılması gerektiği ve sanık hakkında takdiri indirim uygulama sürecinde hukuka aykırılık yapıldığı belirtiliyor. Ayrıca Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nun bazı maddelerini iptal etmesi nedeniyle yeniden değerlendirilmesi gerektiği ifade ediliyor. Son olarak, iddianamede müsaderesi talep edilmeyen kaçak eşya ile ilgili karar verilirken hatalı uygulama yapıldığı belirtilerek hüküm bozuluyor. Kararda belirtilen kanun maddeleri 5237 sayılı TCK'nun 7, 53, 61/8, 62/1 ve 62/2 maddeleri, 7242 sayılı yasanın 61 ve 63 maddeleri ile 5607 sayılı yasanın 3/22 ve 5/2 maddeleri ve geçici 12. maddesinin 2. fıkrasıdır.
7. Ceza Dairesi 2018/16984 E. , 2021/5995 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇ : 5607 sayılı Yasaya muhalefet HÜKÜM : Hükümlülük, müsadere, tasfiye
Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü; 1- Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek ilgili hükümlerin yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu, 2- Temel gün adli para cezası tayin edilip, artırım ve indirim nedenleri uygulandıktan sonra gün adli para cezasının paraya çevrilmesi gerektiği kuralının gözetilmemesi suretiyle 5237 sayılı TCK"nun 61/8. madde ve fıkrasına aykırı davranılması, 3- Sanık hakkında takdiri indirim uygulanırken uygulama maddesi olarak TCK.nun 62/1. maddesi yerine 62/2. maddesinin gösterilmesi suretiyle CMUK"nun 232/6. maddesine muhalefet edilmesi, 4- Hükümden sonra 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması, 5- İddianamede davaya konu kaçak eşyanın müsaderesi talep edilmediği halde, ek savunma hakkı tanınmadan müsadere kararı verilmesi, dava konusu eşyanın müsaderesi ile yetinilmesi gerekirken söz konusu eşyanın tasfiyesine de hükmedilmesi ve dava konusu eşyanın müsaderesi sırasında uygulama maddesi olan TCK.nun 54/4. madde ve fıkrası yerine TCK.nun 54/1. madde ve fıkrasının gösterilmesi suretiyle CMUK.nun 232/6. maddesine muhalefet edilmesi, Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"nun 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 18/05/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.