Taksirle Öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/22205 Esas 2014/14422 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/22205
Karar No: 2014/14422
Karar Tarihi: 11.06.2014

Taksirle Öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/22205 Esas 2014/14422 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Taksirle öldürme suçundan sanık hakkında verilen hüküm temyiz edilmiş. Sürücü belgesinin geri alınmasına ilişkin kararın hatalı olduğu, sanığa ait sürücü belgesinin suç tarihinde geçerli olduğu anlaşılmış ve bu konu bozma konusu yapılmamış. Ancak hükmolunan ceza kısa süreli olmadığı için adli para cezasına çevrilmesi gerektiği, adli para cezasının belirlenmesinde ise hatalı davranıldığı belirtilmiş. Bu nedenle hüküm kanuna aykırı bulunmuş ve düzeltilerek onanmıştır. Kanun maddeleri ise şöyledir: TCK'nın 85/2, 62, 50/1-a, 50/4, 52/2-4 ve 53/6; CMK'nın 232/2-c ve 232/6; CMUK'un 321 ve 322. maddeleri.

12. Ceza Dairesi 2013/22205 E. , 2014/14422 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç :Taksirle Öldürme
Hüküm :TCK"nın 85/2, 62, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkûmiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sürücü belgesinin onaylı örneği getirtilmeden TCK"nın 53/6. maddesi uyarınca geri alınmasına karar verilmesi, UYAP sisteminden temin edilen ve dosya içine konulan, sanığa ait sürücü belgesinin, suç tarihi itibariyle ve halen geçerli olduğunun anlaşılması sebebiyle, bu hususlar bozma konusu yapılmamış; gerekçeli karar başlığında CMK’nın 232/2-c maddesi uyarınca suçun işlendiği zaman diliminin gösterilmemesi mahallinde tamamlanabilir eksiklik olarak kabul edilmiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın bir nedene dayanmayan ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmolunan 2 yıl 6 ay hapis cezasının TCK"nın 49/2. maddesi uyarınca kısa süreli olmaması nedeniyle, hükmün esasını teşkil eden kısa kararda ve gerekçeli kararın hüküm kısmında, hürriyeti bağlayıcı cezayı adli para cezasına çevirmenin yasal dayanağını oluşturan TCK"nın 50/4. maddesinin gösterilmemesi ve sanık hakkında hükmedilen hapis cezası, adli para cezasına çevrilirken, adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının belirtilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesi ile TCK"nın 52/3. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasının 4. bendinde yer alan “50/1-a” ibaresinden önce gelmek üzere “50/4. maddesi yollamasıyla aynı Kanıunun” ibaresinin eklenmesine, aynı bentte yer alan “çevrilmesine” ibaresinden sonra gelmek üzere “TCK"nın 52/3 maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 910 tam gün olarak belirlenmesine;” ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 11.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.