Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2016/2557 Esas 2019/4306 Karar Sayılı İlamı

20. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/2557
Karar No: 2019/4306
Karar Tarihi: 09.09.2019

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2016/2557 Esas 2019/4306 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanığın kullanmak için uyuşturucu madde bulundurmak suçundan mahkum edildiği dava incelendi. Mahkeme, sanığın çağrı yazısına yapılan tebligatın usulsüz olduğunu ve sanığın haberdar edilmediğini kabul ederek, kararı bozdu. Ayrıca, sanığın daha önce işlediği suç nedeniyle verilen tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında suç işleyip işlemediği belirlenmeden karar verilmesinin yanlış olduğuna karar verildi. Kanun maddelerine ilişkin açıklamalar şu şekildedir:
- 7201 Sayılı Tebligat Kanunu'nun 10. maddesi: tebligat işleminin usulü hakkında düzenlemeler içeren kanun maddesi.
- Tebligat Kanunu'nun 21. maddesi: tebligatın adresin doğruluğu açısından önemini vurgulayan kanun maddesi.
- 6545 sayılı Kanun'un 68. maddesi: ceza infaz sistemindeki değişiklikleri düzenleyen kanun maddesi.
- TCK'nın 191. maddesi: uyuşturucu madde imal ve ticaretiyle ilgili ceza hükümlerini düzenleyen kanun maddesi.
- CMK'nın 223. maddesi: davaların düşmesine ilişkin kanun maddesi.

20. Ceza Dairesi 2016/2557 E. , 2019/4306 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : KÜÇÜKÇEKMECE 18. Asliye Ceza Mahkemesi
Kararın Tarihi – Numarası : 14/04/2016 tarih, 2015/713 esas ve 2016/355 karar
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
1-Bakırköy Denetimli Serbestlik Müdürlüğü"nün 27.03.2015 tarihli çağrı yazısına ilişkin tebligatın, 7201 Sayılı Tebligat Kanununun 10. maddesi uyarınca, sanığın kolluk kuvvetince 01.05.2010 tarihinde alınan beyanında bildirdiği “Atatürk Mah. Meriç Sok. No:35/1 Küçükçekmece/İstanbul” adresi yerine, mernis adresine Tebligat Kanununun 21. maddesi uyarınca usulsüz olarak yapılmış olması karşısında; usulüne uygun olarak haberdar edilmeyen sanığın yükümlülüklerini ihlal ettiğinin kabul edilemeyeceği gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi,
2- Sanık hakkında kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde bulundurma suçundan dolayı başka dava olup olmadığı, varsa sanığın bu suçu diğer davaya konu olan suç nedeniyle verilen tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işleyip işlemediği belirlendikten sonra;
Sanık bu suçu, daha önce işlediği suçtan dolayı yapılan kovuşturma aşamasında hükmolunan tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işlemiş ise, 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasında öngörülen “Erteleme süresi zarfında kişinin kullanmak için tekrar uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alması, kabul etmesi veya bulundurması ya da uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanması, dördüncü fıkra uyarınca ihlâl nedeni sayılır ve ayrı bir soruşturma ve kovuşturma konusu yapılmaz” hükmü uyarınca, ikinci suçtan açılan bu davanın kovuşturma şartının ortadan kalkması nedeniyle, CMK"nın 223. maddesinin 8. fıkrası uyarınca “davanın düşmesine” karar verilmesinde zorunluluk bulunması,
2-)Suç tarihinde yürürlükte olan 5560 sayılı Kanun ile değişik TCK"nın 191. maddesi ile hüküm tarihinden önce 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürülüğe giren 6545 sayılı Kanun ile değişik TCK"nın 191. maddesi hükümlerinin ayrı ayrı uygulanıp karşılaştırma yapılması, sonucuna göre lehe Kanunun tespit edilerek sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, belirtilen nitelikte karşılaştırma yapılmadan hüküm kurulması,
3- Hükümden önce 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklikle, TCK"nın 191. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendinde yer alan, "kişinin, erteleme süresi zarfında; kendisine yüklenen yükümlülüklere veya uygulanan tedavinin gereklerine uygun davranmamakta ısrar etmesi hâlinde, hakkında kamu davası açılır" hükmü uyarınca; 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklik kapsamında ısrar koşulunun gerçekleşip gerçekleşmediğinin değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazı bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün BOZULMASINA, 09/09/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.