Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/9080 Esas 2019/2206 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/9080
Karar No: 2019/2206
Karar Tarihi: 06.02.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/9080 Esas 2019/2206 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, bir suçlu hakkında verilen mahkumiyet kararının temyiz edilmesi üzerine kararı değerlendirdi. Kararın birinci nedeni, mağdurun yüzündeki kalıcı izin raporunun olay tarihinden en az 6 ay sonra alınması gerektiğiydi. Ancak rapor, bu süreyi geçmeden alındığı için hüküm yetersiz sayıldı. İkinci neden ise Anayasa Mahkemesi'nin bir kararı nedeniyle, sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği idi. Bu nedenlerle, hüküm bozuldu ve sanığın durumu yeniden değerlendirilecek. Kararda bahsedilen kanun maddeleri, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi ve 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 321. maddesi idi.

3. Ceza Dairesi 2018/9080 E. , 2019/2206 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Adli Tıp Kurumu uygulama ve kriterleri ile Dairemizin istikrarlı içtihatlarına göre mağdurun yüzünde sabit iz kalıp kalmayacağı yönündeki raporun olay tarihinden en az 6 aylık süre geçtikten sonra yapılacak muayene sonucunda düzenlenmesi gerektiği, mağdurun yaralanmasının yüzünde sabit iz niteliğinde olduğuna dair ... Adli Tıp Şube Müdürlüğü tarafından düzenlenen 12.11.2014 tarihli raporun ise olay tarihinin üzerinden 6 ay geçmeden yapılan muayenesi sonucu düzenlendiği anlaşılmakla, mağdurun tüm tedavi evrakları ve raporlarıyla birlikte en yakın Adli Tıp Kurumu Şube Müdürlüğüne sevkinin yapılarak, yaralanmasının yüzde sabit ize neden olup olmadığı yönünde yeniden raporunun aldırılmasından sonra sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerektiği gözetilmeden yetersiz rapora dayanılarak yazılı şekilde hüküm kurulması,
2)Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 06.02.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.