Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2016/8946 Esas 2016/8695 Karar Sayılı İlamı

7. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/8946
Karar No: 2016/8695
Karar Tarihi: 20.04.2016

Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2016/8946 Esas 2016/8695 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava işçinin kıdem, ihbar tazminatı ve işçilik alacakları talebiyle açmış olduğu davada kabul edilmiş ve davalı tarafından temyiz edilmiştir. Davacının yıllık izin ücreti hesaplanırken kullanılmamış izinlerinin olduğu belgelerle kanıtlanmasına rağmen bu belgelerin dikkate alınmadan hatalı bir bilirkişi raporu esas alınarak hesap yapılmıştır. Bu nedenle temyiz talebi uygun görülerek kararın bozulması gerektiğine karar verilmiştir.
4857 sayılı İş Kanunu'nun 59. maddesi, iş sözleşmelerinin feshi halinde işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödenmesi gerektiğini ve yıllık izinlerin kullandırıldığına dair ispat yükünün işverende olduğunu belirtmektedir. Zamanaşımı iş sözleşmesinin feshinden itibaren işlemeye başlar.

7. Hukuk Dairesi 2016/8946 E. , 2016/8695 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı, iş akdinin davalı tarafça haksız yere feshedildiğini bildirerek kıdem ve ihbar tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kabulüne verilmiştir.
Taraflar arasında davacının yıllık izin ücretinin doğru şekilde hesaplanıp hesaplanmadığı noktasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 59 uncu maddesinde, iş sözleşmesinin herhangi bir nedenle sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı nedene dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir. İşveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile kanıtlamalıdır. Bu konuda ispat yükü üzerinde olan işveren, işçiye yemin teklif edebilir.
Aktin feshi halinde kullanılmayan yıllık izin sürelerine ait ücret, işçinin kendisine veya hak sahiplerine ödenir. Böylece, iş sözleşmesinin feshinde kullanılmayan yıllık ücretli izin hakkı izin alacağına dönüşür. Bu nedenle zamanaşımı da iş sözleşmesinin feshinden itibaren işlemeye başlar.
Somut olayda hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının yıllık izin kullandığına dair dosyaya delil sunulmadığından bahisle davacının tüm çalışma süresi gözönüne alınarak yıllık izin ücreti hesaplanmıştır. Oysa dosyada davacının yıllık izin kullandığına dair bazı belgeler bulunmakta olup, bu belgelerin dikkate alınmaması hatalıdır. Mahkemece bu husus gözetilmeksizin yıllık izin ücreti yönünden hatalı bilirkişi raporu hükme esas alınmak suretiyle karar verilmiş olması isabetli olmayıp bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının davalıya iadesine, 20.04.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.