Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/2053 Esas 2019/2203 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/2053
Karar No: 2019/2203
Karar Tarihi: 06.02.2019

Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2018/2053 Esas 2019/2203 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen hükümlerde mahkumiyet kararı verilmiştir. İlk suçlama olan 6136 sayılı Kanun'a muhalefet suçunda Anayasa Mahkemesi'nin 2015 tarihli kararı nedeniyle hapis cezasında iptal edilen hükümler dikkate alınmamıştır. Bu nedenle hüküm onanmıştır. Ancak kasten yaralama suçundaki kararda, olayın başlangıcının taraflarca farklı şekilde anlatılması ve ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının belirlenememesi nedeniyle 5237 sayılı TCK'nin haksız tahrik hükümlerinin asgari oranda uygulanması gerektiği gözetilmemiştir. Ayrıca Anayasa Mahkemesi'nin 2015 kararı nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle hüküm bozulmuştur. Kanun maddeleri olarak ise, 6136 sayılı Kanun'a muhalefet suçu için 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi ve kasten yaralama suçu için 5237 sayılı TCK'nin 29. maddesi ve 5320 sayılı Kanun'un 8/1 maddesi ve 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gösterilmiştir.

3. Ceza Dairesi 2018/2053 E. , 2019/2203 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1)Sanık hakkında 6136 sayılı Kanun"a muhalefet suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde;
Sanık hakkında verilen hapis cezası yönünden Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı hükümler iptal edilmiş ise de bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanığın temyiz itirazlarının reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA,
2)Sanık hakkında kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde;
a)Olayın başlangıcının taraflarca farklı şekilde anlatılması ve dosya içeriğine ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığının tespit edilememesi karşısında, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.10.2002 tarihli ve 2002/4-238 Esas, 2002/367 Karar sayılı ilamı uyarınca ve bu kararla uyumlu Ceza Dairelerinin yerleşmiş ve süreklilik gösteren kararlarında kabul edildiği üzere, ilk haksız hareketin kimden kaynaklandığı şüpheye yer bırakmayacak şekilde belirlenemediğinde, şüpheli kalan bu halin sanık lehine 5237 sayılı TCK"nin 29. maddesinde düzenlenen haksız tahrik hükümlerinin asgari (1/4) oranda uygulanmasını gerektirdiğinin gözetilmemesi,
b)Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebeplerden 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1 maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca istem gibi BOZULMASINA, 06.02.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.