Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/30272 Esas 2020/3836 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2016/30272
Karar No: 2020/3836
Karar Tarihi: 27.02.2020

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/30272 Esas 2020/3836 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı tarafın alacak davasıyla ilgili kararın temyizen incelenmesi talebi kabul edildi. Davada yıllık ücretli izin alacağına dair temerrüt tarihi belirtilirken, kısa kararda 13.08.2014, gerekçeli kararda 15.08.2014 olarak belirtilmiş olsa da son celse davacı vekilinin beyanı ve dosya içeriği dikkate alındığında temerrüt tarihinin 15.08.2014 olduğu anlaşıldı. Tüm temyiz itirazları reddedildi ve hüküm ONANDI.
Kanun Maddeleri:
- İş Kanunu'nun 53. maddesi (Yıllık Ücretli İzin Kullanımı ve Süresi)
- Türk Borçlar Kanunu'nun 121. maddesi (Temerrüt)

(Kapatılan)22. Hukuk Dairesi 2016/30272 E. , 2020/3836 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ:İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ: ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle Mahkemece yıllık ücretli izin alacağı bakımından temerrüt tarihi; kısa kararda 13.08.2014, gerekçeli kararın hüküm fıkrasında ise 15.08.2014 olarak belirtilmiş ise de; davacı vekilinin son celse beyanı ve dosya içeriği dikkate alındığında yıllık ücretli izin alacağı bakımından temerrüt tarihinin 15.08.2014 olduğu, mahkemece kısa kararda temerrüt tarihinin 13.08.2014 olarak yazılmasının mahallinde her zaman düzeltilebilir nitelikte basit bir yazım hatası olduğu anlaşıldığından davalı vekilinin yerinde bulunmayan tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının ilgilisine yükletilmesine, 27.02.2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.