MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 11. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Antalya 3. Asliye Ticaret Mahkemesi"nce verilen 05.12.2017 tarih ve 2016/57 E. - 2017/951 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Antalya Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi"nce verilen 22.01.2019 tarih ve 2018/889 E. - 2019/23 K. sayılı kararın Yargıtay"ca incelenmesi duruşmalı olarak davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, duruşma için belirlenen 08.12.2020 günü tebligata rağmen gelen olmadığı yoklama ile anlaşıldı, duruşmalı işlerin yoğunluğu ve süre darlığından ötürü işin incelenerek karara bağlanması ileriye bırakıldı. Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, taraflar arasında 22.12.2014 tarihli garantili oda kontenjanı sözleşmesi imzalandığını ve davacının sözleşmenin 4. maddesi uyarınca 105.000 USD ön ödeme yaptığını, İran sivil havacılık makamının 2015 yılında İran"dan Türkiye"ye nevruz döneminde yapılması planlanarak talep edilen bir çok uçuş iznini reddettiğini, davacının sözleşme imzalandıktan sonra ortaya çıkan bu öngörülemez hal/mücbir sebep nedeniyle sözleşmede belirtilen garanti koşulunun yerine getirilemeyeceğini derhal davalıya bildirdiğini, ancak davalının 907 adet garantili gecelemenin gerçekleşmediğini belirterek yapılan ön ödemeden 58.048,01 USD"yi no-show bedeli mahsup ettiğini, taraflar arasındaki sözleşmenin 6/c maddesinde hükümet ve resmi makamların müdahalelerinin mücbir sebep hali olarak tanımlandığını, davalının yaptığı mahsup işleminin haksız olduğunu ileri sürerek 58.040,01 USD"nin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının mücbir sebep iddiasının yerinde olmadığını, davacının İran"ın uçuşlara izi vermediğini kanıtlaması gerektiğini, zira aynı dönemde Türkiye"ye gelen İranlı turist sayısının bir önceki yıla göre yaklaşık %10 artış gösterdiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, yapılan yargılama, toplanan deliller ve benimsenen bilirkişi raporuna göre, İran pazarının istikrarlı bir pazar olmadığı, davacının bir tacir olarak bu durumu öngörmesi gerektiği, ayrıca aynı döneme ilişkin olarak Antalya 4. Asliye Ticaret Mahkemesinin 2016/53 esas sayılı dosyasında görülen davada da ilgili dönemde İran"dan gelen turist sayısının tespit edilerek mücbir sebep olmadığından bahisle davanın reddine karar verildiği ilgili bilirkişi raporunun da dosya arasında bulunduğu, davacının iddialarının mücbir sebep olarak görülemeyeceği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, hükme karşı davacı vekili istinafa başvurmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince; tüm dosya kapsamına göre, İran pazarının genel itibariyle istikrarlı bir pazar niteliğinde olmadığı, İran Devletinin Antalya uçuşlarında özellikle bir takım kısıtlamalar yapması halinin mutat bir uygulamaya dönüştüğü ve uçuşların aktarmalı olarak yapıldığı bu durumun davacı tarafından dikkate alınmasının gerektiğinin bilirkişi raporunda belirtildiği, davaya konu dönemde İran yetkili otoriteleri tarafından doğrudan Antalya uçuşlarına getirilen bir takım kısıtlamaların tacirler arasındaki sözleşme kapsamında mücbir sebep niteliğinde sayılamayacağı gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacının temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 10,00 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 18.12.2020 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.