MAHKEMESİ :Çocuk Mahkemesi
SUÇ : Muhkem eşyayı kırarak hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanıklar ... ve ... hakkında müştekiler ... ve Fikret Yalçın’a yönelik hırsızlık suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 11.12.2012 tarih ve 2012/1247 esas ve 2012/1842 karar sayılı içtihadında belirtildiği üzere; 5237 sayılı TCK’nın 143. maddesinde düzenlenen “suçun gece vakti işlenmesi”nin suçun daha ağır ceza verilmesini gerektiren nitelikli hâli olması nedeniyle aynı Kanun"un 66/3. maddesi uyarınca dava zamanaşımı sürelerinin hesabında dikkate alınacağı öngörüldüğünden, 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b, 143, 31/3. maddelerine uyan sanıkların eylemlerinde zamanaşımı sürelerinin gerçekleşmediği kabul edilerek, tebliğnamedeki düşme kararı verilmesi yönündeki düşünce benimsenmemiş, oluş ve dosya içeriğine göre, sanıklar ... ve ...’nın müştekiler ... ve Fikret Yalçın’a ait otomobillerin bıçakla zorlayarak açtıkları kapı kilitlerinin sağlam olmadığına ilişkin bir iddia ve anlatım olmaması karşısında; sanıkların eylemlerinin 765 sayılı TCK’nın 493/1-son. maddesine uyan suçu oluşturduğu gözetilmeden, aynı Kanunun 491/2-son. maddesi ile uygulama yapılması karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, sanıkların oto teybini çaldıkları yeri gösterip, başvurusu olmayan müşteki ...’a teybin iadesini sağladıklarının anlaşılması nedeniyle sanıklar hakkında 765 sayılı TCK’nın 523. Maddesi ile uygulama yapılması gerektiği gözetilmemiş ise de; sanıklar hakkında 765 sayılı TCK’nın 493/1-son, 522(pek hafif), 523, 55/3, 647 S.K’nun 4. maddeleri ile belirlenecek ceza miktarı her durumda mahkemenin uygulaması neticesi belirlenen ceza miktarından daha ağır olacağından bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; sanıklar ... ve ... müdafiilerinin temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle,eleştiri dışında usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye aykırı olarak ONANMASINA,
II-Sanıklar ... ve ... hakkında müşteki ...’e yönelik hırsızlık suçundan kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
Sanıklar ... ve ...’nın eylemlerine uyan 765 sayılı TCK"nın 491/2-son. maddesindeki hırsızlık suçunun gerektirdiği cezanın türü ve üst sınırına göre; aynı Kanunun 102/4 ve 104/2. maddelerinde öngörülen 7 yıl 6 aylık genel dava zamanaşımının suç tarihi olan 30.11.2003 tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ... müdafiilerinin temyiz itirazı yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanıklar hakkında açılan kamu davasının 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddesi uyarınca zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE,
III- Sanıklar ... ve ... hakkında müşteki ...’a yönelik hırsızlık suçundan kurulan hükümlerin temyiz incelemesine gelince;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 11.12.2012 tarih ve 2012/1247 esas ve 2012/1842 karar sayılı içtihadında belirtildiği üzere; 5237 sayılı TCK’nın 143. maddesinde düzenlenen “suçun gece vakti işlenmesi”nin suçun daha ağır ceza verilmesini gerektiren nitelikli hâli olması nedeniyle aynı Kanun"un 66/3. maddesi uyarınca dava zamanaşımı sürelerinin hesabında dikkate alınacağı öngörüldüğünden, 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b, 143, 31/3. maddelerine uyan sanıkların eylemlerinde zamanaşımı sürelerinin gerçekleşmediği kabul edilerek, tebliğnamedeki düşme kararı verilmesi yönündeki düşünce benimsenmemiştir.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanıklar ... ve ...’nın, arkadaşları Mustafa Karaman ve Mustafa Konca ile beraber suç tarihinde gece vakti 12-13 ayrı otomobilden teyb, hoparlör veya başka eşya çaldıktan sonra, şüphe üzerine kolluk görevlilerine yakalandıklarında, arabalarından çıkan eşyaları çaldıkları otomobillerin yerini söyleyip, başvurusu olmayan müşteki ...’a oto teybi, 2 adet matkap ucu, 30 m. Kablo ile demir testerenin iadesini sağladıklarının anlaşılması karşısında; sanıklar hakkında etkin pişmanlık hükmünün uygulama olanağının tartışılması gerektiği gözetilerek,
5237 sayılı TCK’nın 7/2 ve 5252 sayılı Kanunun 9/3. maddesi uyarınca sanıkların yararına olan hükmün önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümlerinin olaya uygulanarak ortaya çıkacak sonuçların birbiriyle karşılaştırılması suretiyle bulunacağı gözetilip, müşteki ...’a yönelik eylemlerine uyan 765 sayılı TCK’nın 493/1-son, 522 (pek hafif), 523, 55/3. maddelerine göre, hüküm tarihinde yürürlükte bulunan 5237 sayılı TCK’nın aynı suça uyan 142/1-b, 143/1, 168/1, 31/3, 151/1, 31/3. maddelerinin ayrı ayrı ve bir bütün halinde uygulanması ve mala zarar verme suçu yönünden müştekinin CMK"nın 253 ve 254.maddelerinde öngörülen uzlaşma önerisini de kabul etmediği göz önüne alınıp sonucuna göre, 765 sayılı TCK ile 5237 sayılı TCK"nın ilgili maddeleri uyarınca denetime olanak verecek şekilde ayrı ayrı uygulamalar yapılıp, cezalar belirlenip, sonuç cezaların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle lehe olan Kanunun yeniden belirlenmesi zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ... müdafiilerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 03.06.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.