MAHKEMESİ : ADANA 4. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 17/10/2011
NUMARASI : 2008/116-2011/728

DAVA :Davacı, kıdem tazminatı, ihbar tazminatı, yıllık izin ücreti, fazla mesai ücreti, hafta tatili ile genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin iş sözleşmesinin işverence haksız olarak feshedildiğini ileri sürerek, kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık izin, fazla çalışma, hafta tatili ve genel tatil ücreti alacaklarını istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının kendisinin istifa ederek ayrıldığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davalının iş sözleşmesinin fesihte haksız olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilerek davacının kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık izin, fazla çalışma, hafta tatili ve genel tatil ücreti istemleri hüküm altına alınmıştır.
D) Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- İşçiye, işyerinde çalıştığı sırada verilen ara dinlenmesinin süresi konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
İşçinin günlük iş süresi içinde kesintisiz olarak hiç ara vermeden çalışması beklenemez. Gün içinde işçinin yemek, çay, sigara gibi ihtiyaçlar sebebiyle ya da dinlenmek için belli bir zamana ihtiyacı vardır.
Ara dinlenme 4857 sayılı İş Kanununun 68 inci maddesinde düzenlenmiştir. Anılan hükümde ara dinlenme süresi, günlük çalışma süresine göre kademeli bir şekilde belirlenmiştir. Buna göre dört saat veya daha kısa süreli günlük çalışmalarda ara dinlenmesi en az onbeş dakika, dört saatten fazla ve yedibuçuk saatten az çalışmalar için en az yarım saat ve günlük yedibuçuk saati aşan çalışmalar bakımından ise en az bir saat ara dinlenmesi verilmelidir. Uygulamada yedibuçuk saatlik çalışma süresinin çok fazla aşıldığı günlük çalışma sürelerine de rastlanılmaktadır. İş Kanununun 63 üncü maddesi hükmüne göre, günlük çalışma süresi onbir saati aşamayacağından, 68 inci maddenin belirlediği yedibuçuk saati aşan çalışmalar yönünden en az bir saatlik ara dinlenmesi süresinin, günlük en çok onbir saate kadar olan çalışmalarla ilgili olduğu kabul edilmelidir. Başka bir anlatımla günde onbir saate kadar olan (onbir saat dahil) çalışmalar için ara dinlenmesi en az bir saat, onbir saatten fazla çalışmalarda ise en az birbuçuk saat olarak verilmelidir.
Somut olayda, haftanın 2 günü saat 23.00"a kadar yapılan çalışmada ara dinlenmenin 1,5 saat yerine 1 saat olarak dikkate alınması sonucu yapılan fazla çalışma hesabı hatalıdır.
3- Yıllık izin ücreti hesabı da taraflar arasında ihtilaflıdır.
Hükme esas alınan 30/05/2011 tarihli Ek Bilirkişi Raporu"nda yıllık izin yönünden ilk rapora atıf yapmakta olup, ilk (Kök) raporda ise 1989-1996 yılları arası 8 yılda izin kullandığının yıllık izin defteri ile sabit olduğu, 1997-2007 yılları arasında 11 yılın izinlerini kullanmadığı için 1997-2003 arası 7 yılda her yıl için 18 günden 126 gün, son 4 yılda her yıl için 26 günden 104 gün olmak üzere toplam 230 gün izin alacağı hesaplanmış ve bu rakam 3.785,34 TL olarak bulunmuştur. Ancak, yerel Mahkemece, davalı şirkette geçen çalışma süresini esas alındığına göre, bu durumda, davalı şirkette geçen ilk dönem çalışmanın izinlerinin kullanıldığı, son dönem çalışması olan 2003-2007 arası için 4 yıla tekabül eden hizmet süresi bakımından izin ücretine hükmedilmesi gerekirken başka şirketlerde geçen 3 yıllık çalışma için de izin ücretine hükmedilmesi hatalıdır.
4- Ayrıca, hükmedilen işçilik alacaklarının “net mi” yoksa “brüt mü” olduğunun hükümde belirtilmemesinin infazda tereddüde yol açacağının düşünülmemesi, hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 27.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.