• TAKSİRLE YARALAMA
• YENİLEN YEMEK NEDENİYLE RAHATSIZLANMA
• YEMEK ŞİRKETİ SAHİBİNİN SORUMLULUĞU

• TÜRK CEZA KANUNU (TCK) (5237) Madde 22
• TÜRK CEZA KANUNU (TCK) (5237) Madde 89

Taksirle yaralama suçundan sanıkların mahkumiyetlerine ilişkin hükümler, sanık Ü.. Ç.. ve sanık S.. G.. vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanık Ü.. Ç.."ın mahkumiyetine ilişkin hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanık tarafından dosyaya sunulan 15/06/2010 havale tarihli dilekçede, yeni adres olarak, U.. Mahallesi, A.. Sokak, No:4, 3/11 K..Konutları, Konya adresi, bildirilmiş olmasına karşın, gerekçeli kararın bu adrese tebliğ edilmediği görülmekle, sanığın temyizinin süresinde yapıldığı kabul edilmiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın beraatine karar verilmesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA,
2-Sanık S.. G.."in mahkumiyetine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Suç tarihinde, sanığın sahibi olduğu yemek şirketi tarafından servis edilen yemeklerin mağdurlar tarafından yenilmesi sonrasında rahatsızlanarak kaldırıldıları hastanelerde tedavi edilmelerine müteakip düzenlenen raporlarda basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek derecede yaralandıklarından bahisle açılan kamu davası ile ilgili olarak, mağdurlara sunulan yiyeceklerden, sadece sanık Ü.. Ç.. tarafından hazırlanan tatlıdan yiyen kişilerin rahatsızlandığının anlaşılması karşısında, sanık S.. G.."in atılı suç açısından herhangi bir taksirinin bulunmadığı, bu kapsamda beraatine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, delillerin takdirinde yanılgıya düşülerek, mahkumiyetine ilişkin yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı kanunun 8.maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 10/06/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.