Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/13410 Esas 2020/7016 Karar Sayılı İlamı

Nitelikli hırsızlık suçundan sanık ..."ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 142/2-d, 143, 168/2 ve 62/1. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ve 5 yıl denetim süresine tabi tutulmasına dair Konya 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 28/03/2012 tarihli ve 2012/220 esas, 2012/391 sayılı kararının itiraz edilmeden kesinleşmesini müteakip, sanığın denetim süresi içinde 17/06/2012 tarihinde işlediği kasıtlı bir suçtan mahkumiyetine karar verildiğinin ihbar edilmesi üzerine yapılan yargılama neticesinde, 5271 sayılı Kanun"un 231/11. maddesi uyarınca hükmün açıklanarak, sanığın 5237 sayılı Kanun"un 142/2-d, 143, 168/2 ve 62/1. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Konya 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 27/06/2014 tarihli ve 2014/263 esas, 2014/394 sayılı kararının sanık tarafından temyiz edilmesi sonucu Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 10/05/2017 tarih ve 2015/17110 esas, 2017/5115 sayılı kararı ile, 5237 sayılı Kanun"un 168/1-4 maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının değerlendirilmesi gerektiğinden bahisle bozulması üzerine, sanığın 5237 sayılı Kanun"un 142/2-d, 143, 168/2 ve 62/1. maddeleri uyarınca 1 yıl 8 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına ilişkin Konya 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 06/10/2017 tarihli ve 2017/396 esas, 2017/497 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 06/02/2020 gün ve 9244-2019 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 17/02/2020 gün ve 2020/19411 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre, sanık ..."ın aşamalardaki savunmalarında üzerine atılı suçu işlemediğini beyan etmesi, temyiz dışı diğer sanık Mehmet Kon"un da yargılama süresince tüm ifadelerinde suça konu eylemi gerçekleştirmeden önce hırsızlık yapacağı sanığa anlatmadığını, çalıştığı iş yerinden aldığı malların emanet olduğunu, bu malları Karaman"a satmak üzere götüreceğini söyleyerek sanığı doğruladığının anlaşılması karşısında, sanığın üzerine atılı suçu işlediğine ilişkin mahkumiyetine yeterli, her türlü şüpheden uzak, hukuka uygun, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilmeden, sanığın beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Hükümlü ... hakkında hırsızlık suçundan verilen 27.06.2014 tarihli ve 2014/263 E. - 2014/394 K. sayılı mahkûmiyet hükmü ile ilgili olarak temyiz incelemesi yapan Yüksek Yargıtay 13. Ceza Dairesince, 10.05.2017 tarihli ve 2015/17110 E. - 2017/5115 K. sayılı ilam ile bozma kararı verildiği anlaşılmakla; aynı hükümlü hakkında bozma sonrası yapılan yargılama sonucu verilen mahkûmiyet hükmü ile ilgili olarak yapılan kanun yararına bozma isteminin de aynı daire tarafından incelenmesi uygun görüldüğünden Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın ilgili Daireye gönderilmesine, 29/06/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.