Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanuna göre tazminat
Hüküm : 105,82 TL maddi ve 1.000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesi


Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davacı vekili ve davalı vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Her ne kadar hükümden önce, 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 427. maddesindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre, hüküm miktarı itibarıyla kesin nitelikte ise de, dairemizce benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 26.02.2013 gün ve 2012/9-1384 esas, 2013/68 sayılı kararında da belirtildiği üzere, dava dilekçesinde talep edilen tazminat miktarının reddedilen bölümünün temyiz sınırının üzerinde olması ve davacı vekili tarafından bu bölüm temyiz edilmiş olup, davalı Hazine vekiline de buna bağlı olarak, hükmü temyiz etme hakkı vereceği ve bu kapsamda hükmün her iki taraf yönünden de temyizi kabil olduğunun anlaşılması karşısında, tebliğnamedeki hükmün kesin ve temyiz edilemez intelikte olduğuna ilişkin görüşe iştirak edilmemiştir.
Bozmaya uyularak yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davacı vekilinin az tazminata hükmedildiğine, davalı vekilinin eksik incelemeye ve tazminat miktarına ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 10.06.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.