Esas No: 2020/629
Karar No: 2022/16924
Karar Tarihi: 16.11.2022
Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2020/629 Esas 2022/16924 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık, katılanları belinden çıkardığı satır ile tehdit ederek onları alıkoyduktan sonra diğer mağdurlarla birlikte bir eve götürmüştür. Eve girdiğinde diğer mağdurları da tehdit ederek bulundukları yerden ayrılmamalarını istemiştir. Asliye Ceza Mahkemesi, sanığın bu eylemleri nedeniyle 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 109/2, 3-a, 43/2. maddeleri uyarınca suçlu bulunarak mahkumiyet kararı vermiştir. Ancak, hükümde sanık hakkında yalnızca tek bir mahkumiyet hükmü kurulmuş, ayrı hükümler verilmemiştir. Bu nedenle, kararın bozulması gerektiği iddiasında bulunulmuştur. Ancak Yargıtay Ceza Dairesi bu iddiayı kabul etmemiş ve yapılan yargılama, deliller ve mahkemenin takdirine uygun olarak sanığın yargılanması ve mahkumiyet kararının verilmesinin uygun olduğunu belirterek kararı onamıştır.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 109/2 maddesi: Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 3-a maddesi: Suçun birden fazla kişi tarafından işlendiği haller
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 43/2. maddesi: Silah veya diğer araçlarla cebir veya tehdit kullanarak kişinin malına zarar verme suçu
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılma, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık ...'ın sokakta yürümekte olan katılanlar ... ile ...'ı belinden çıkardığı satır ile tehdit ederek polisten kaçtığını ve kendisini saklamalarını isteyerek katılanları alıkoyduğu, katılanların sanığı arkadaşları olan mağdurlar ... ile Muhammed Ali Sayacı'nın evine götürdükleri, sanığın evdeyken satır ile ... ve ...'yı da tehdit ederek bulundukları yerden ayrılmamalarını söyleyerek alıkoyduğu olayda, sanığın katılanlara yönelik eylemi nedeniyle 5237 sayılı TCK.nın 109/2, 3-a, 43/2. maddeleri uyarınca ve evdeyken diğer mağdurları da ayrıca alıkoyduğundan aynı Kanunun 109/2, 3-a, 43/2. maddeleri uyarınca cezalandırılarak hakkında iki ayrı mahkumiyet hükmü kurulması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde tek hüküm kurulması aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre, sanığın lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine yönelik yerinde görülmeyen temyiz itirazının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 16.11.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.
