Taksirle Öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/21763 Esas 2014/14144 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/21763
Karar No: 2014/14144
Karar Tarihi: 09.06.2014

Taksirle Öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/21763 Esas 2014/14144 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine karar vermiştir. Temel cezanın belirlenmesinde failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınarak hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, sanığın tam kusurlu olduğunun kabul edildiği somut olayda alt sınırdan uzaklaşılmaması aleyhe temyiz sebebi sayılmamıştır. Ancak, taksirli suçlar açısından TCK'nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan \"amaç ve saiki\" gerekçesine dayanılamayacağı gözetilmemiştir. Bu nedenle hüküm, kanuna aykırı olduğu gerekçesiyle bozulmuştur. Hükmün düzeltilerek onanması ve temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçelerin yasal ve yeterli olması nedeniyle hükümdeki \"amaç ve saiki\" ibaresinin çıkartılması kararlaştırılmıştır. Kanun maddeleri ise şu şekildedir: TCK'nın 85/1, 62, 51/1-3, 53/6, 61/1 ve 22/4. madde ve fıkraları, 3/1. madde, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 321. ve 322. maddeleri.

12. Ceza Dairesi 2013/21763 E. , 2014/14144 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62, 51/1-3, 53/6 maddeleri gereğince mahkumiyet.

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1 ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle TCK"nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, sanığın tam kusurlu olduğunun mahkemece de kabul edildiği somut olayda, sanığın taksirinin yoğunluğu gözetilerek, alt sınırdan uzaklaşılması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma sebebi sayılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması gerektiğine ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "amaç ve saiki" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, sanığa verilen temel cezanın belirlenmesinde gösterilen diğer gerekçeler yasal ve yeterli olmakla, hükmün birinci paragrafından “amaç ve saiki” ibaresinin çıkartılması, hükümdeki usul ve kanuna uygun bulunan sair hususların aynen bırakılmasına karar verilmek suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09/06/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.