Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2013/25319 Esas 2015/4104 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

DAVA : Davacı, kıdem, ihbar tazminatı, yıllık izin, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili; davacının davalı işyerinde 05.11.2008 ile 04.08.2011 tarihleri arasında aralıksız tır şöförü olarak çalıştığını, iş sözleşmesinin haksız ve bildirimsiz olarak sona erdirildiğini, işyerinde dini, milli bayramlarda ve resmi tatillerde izin verilmeksizin çalışma yapıldığını, yıllık ücretli izinlerinin de kullandırılmadığını belirterek kıdem ve ihbar tazminatı ile yıllık izin ücret, ulusal bayram ve genel tatil alacağının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının bu dönemdeki yıllık izinlerini kullandığını, iş sözleşmesinin davacının sona erdirdiğini beyanla davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, hükme esas alınan bilirkişi raporuna göre davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre davalının aşağıdaki bendlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında uyuşmazlık yıllık izin alacağı bulunup bulunmadığı noktasındadır.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 59. maddesinde iş sözleşmesinin herhangi bir sebeple sona ermesi halinde, işçiye kullandırılmayan yıllık izin sürelerine ait ücretlerin son ücret üzerinden ödeneceği hükme bağlanmıştır. Yıllık izin hakkının ücrete dönüşmesi için iş sözleşmesinin feshi şarttır. Bu noktada, sözleşmenin sona erme şeklinin ve haklı sebebe dayanıp dayanmadığının önemi bulunmamaktadır.
Yıllık izinlerin kullandırıldığı noktasında ispat yükü işverene aittir, işveren yıllık izinlerin kullandırıldığını imzalı izin defteri veya eşdeğer bir belge ile ispatlamalıdır.
Somut uyuşmazlıkta, davacı yıllık izin haklarının kullandırılmadığını beyan etmiştir. Davalı taraf ise davacının izinlerini kullandığını belirtmiştir. Dosya kapsamında davacının imzasını taşıyan izinlere ayrılış ve dönüş tarihleri belirli yıllık izin cetveli
./..
-2-

bulunduğu görülmektedir. Dosya kapsamına göre davacıya 28.10.2009-09.11.2009 ile 22.02.2010-04.03.2010 tarih aralığında ücretli izin kullandırıldığı anlaşılmaktadır. Mahkemece dosyadaki davacıya ait imzalı yıllık izin cetveli dikkate alınmadan ve yıllık izin ücretinin ödenip ödenmediği araştırılmadan karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3- Karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 12. maddesinde “ (1) Tarifenin ikinci kısmının ikinci bölümünde gösterilen hukuki yardımların konusu para veya para ile değerlendirilebiliyor ise avukatlık ücreti, davanın görüldüğü mahkeme için Tarifenin İkinci Kısmında belirtilen maktu ücretlerin altında kalmamak kaydıyla (yedinci maddenin ikinci fıkrası, dokuzuncu maddenin birinci fıkrasının son cümlesi ile onuncu maddenin son fıkrası hükümleri saklı kalmak kaydıyla,) Tarifenin üçüncü kısmına göre belirlenir. (2) Ancak hükmedilen ücret kabul veya reddedilen miktarı geçemez” şeklinde düzenlenmiştir.
Somut olayda, davacının reddedilen alacak taleplerinin toplam tutarı ilk bende yazılı yıllık izin ücretinin yeniden hesaplanması ve kabul-red oranı ile red edilen toplam miktar gözönüne alınarak yeniden hesaplanmalıdır.
SONUÇ : Hükmün yukarıda açıklanan sebeplerle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek olması halinde ilgiliye iadesine, 09.02.2015 tarihinde oybirliği ile karar verildi.