Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/4947 Esas 2020/5002 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2016/4947
Karar No: 2020/5002
Karar Tarihi: 16.11.2020

Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2016/4947 Esas 2020/5002 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Çocuk Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, çocuğun beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde cinsel istismar suçu işlediği gerekçesiyle mahkum edildiği belirtiliyor. Dosyanın incelenmesi sonucunda, diğer temyiz itirazlarının reddedildiği ancak, cinsel dokunulmazlığa karşı suçların yeniden düzenlenmesi nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması gerektiği vurgulanıyor. Mağdurun beyanları ve dosya kapsamına göre suça sürüklenen çocuğun eyleminde cebir veya tehdit kullanmadığı kesin ve inandırıcı delillerle kanıtlanamadığından, temel ceza TCK'nın 103/4. maddesi ile artırılarak sonuç cezanın fazla tayin edildiği belirtiliyor. Bu nedenle, kararın bozulduğu ve suçun yeniden değerlendirilmesi talep edildiği ifade ediliyor. Kanun maddeleri olarak ise; 6545 sayılı Kanun'un 58, 59, 60, 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanun'un 102, 103, 104 ve 105. maddelerine değiniliyor. Ayrıca, TCK'nın 7/2. maddesine göre, suçun işlendiği dönemde yürürlükte olan ve sonradan yürürlüğe giren kanunlar arasındaki farklılıkların lehe olan kanunun uygulanması gerektiği ve her iki kanunun uygulamasının kararda gösterilmesi gere

14. Ceza Dairesi 2016/4947 E. , 2020/5002 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Çocuk Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle başvurunun muhtevası ve inceleme tarihine kadar getirilen kanuni düzenlemeler nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddelerinde yer alan cinsel dokunulmazlığa karşı suçların yeniden düzenlenmesi karşısında, 5237 sayılı TCK"nın 7/2. madde-fıkrasındaki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" düzenleme gözetilerek lehe olan hükmün, önceki ve sonraki kanunların bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi ve her iki kanunla ilgili uygulamanın denetime imkan verecek şekilde kararda gösterilmesi suretiyle yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kabule göre de;
Mağdurun aşamalardaki beyanları, savunma ile tüm dosya kapsamına göre suça sürüklenen çocuğun, olay günü mağdura yönelik eylemini cebir veya tehdit kullanmak suretiyle gerçekleştirdiği hususunda her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilmeden hakkında müsnet suçtan belirlenen temel cezanın TCK"nın 103/4. maddesi ile artırılması neticesinde sonuç cezanın fazla tayini,
Bozmayı gerektirmiş, O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazlarının reddiyle suça sürüklenen çocuk müdafisinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 16.11.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.