Esas No: 2021/12380
Karar No: 2022/2522
Karar Tarihi: 28.04.2022
Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2021/12380 Esas 2022/2522 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Sanık, silahlı terör örgütüne üye olmamakla birlikte örgüte bilerek ve isteyerek yardım etmek suçundan yargılanmıştır. İlk derece mahkemesi tarafından mahkumiyet hükmü kurulmuştur. Ancak, bu kararın temyiz edilmesi sonrasında yapılan incelemede, savunma hakkının kısıtlanması ve kanuna uygun olmayan uygulamaların bulunması sebebiyle sanığın temyiz itirazları yerinde görülmüştür. Bu nedenle hüküm BOZULMUŞ ve dosya yeniden Konya 10. Ağır Ceza Mahkemesine gönderilmiştir.
5187 sayılı TCK'nın 314/2, 314/3 maddeleri, 3713 sayılı TMK'nın 5/1 maddesi sanığın yargılandığı suçun kanuni dayanağını oluşturmaktadır. Ayrıca CMK'nın 156, 150/2, 150/3, 188/1, 197/1, ve 289/1-a-e maddelerine atıfla savunma hakkının kısıtlanması noktasında değerlendirilmeler yapılmıştır.
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :Ceza Dairesi
İlk Derece Mahkemesi : Konya 10. Ağır Ceza Mahkemesinin 13.11.2018 tarih ve 2018/123 - 2018/118 sayılı kararı
Suç : Silahlı terör örgütüne üye olmamakla birlikte örgüte bilerek ve isteyerek yardım etme
Hüküm : Sanık hakkında TCK'nın 314/2, 314/3, 3713 sayılı TMK'nın 5/1 maddeleri uyarınca mahkumiyet hükmüne yönelik istinaf başvurusunun esastan reddi
Bölge adliye mahkemesince sanık hakkında silahlı terör örgütüne üye olma suçuna ilişkin kesin olarak verilen hüküm, 24.10.2019 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanunun 29. maddesi ile 5271 sayılı CMK'nın 286. maddesine eklenen üçüncü fıkradaki düzenleme 1/f bendinde belirtilen süre içinde temyiz edilmekle;
Temyiz edenin sıfatı, başvurunun süresi, kararın niteliği ve temyiz sebebine göre dosya incelendi, gereği düşünüldü;
Temyiz talebinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
1-Ayrıntıları Dairemizin 14.10.2019 tarihli 2019/3337 esas 2019/6048 karar sayılı kararında açıklandığı üzere;
Silahlı terör örgütü üyeliği/yardım etme suçundan yargılanan, kovuşturma aşamasında kendisinin seçtiği bir müdafii bulunmadığı gibi CMK'nın 156. maddesi uyarınca da re'sen müdafii görevlendirilmeyen sanığa, Anayasanın 36 ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6. maddelerinde teminat altına alınan adil yargılanma
ilkesinin zorunlu sonucu olarak CMK'nın 150. maddesinin 2 ve 3. fıkraları uyarınca müdafii görevlendirilmesi gerektiği gözetilmeden, savunma hakkının kısıtlanmasını netice verecek biçimde müdafii hazır bulundurulmaksızın mahkumiyet hükmü kurulmak suretiyle CMK'nın 150/3, 188/1, 197/1 ve 289/1-a-e maddelerine muhalefet edilmesi,
2-Kabul ve uygulamaya göre;
a-Gerekçeli karar başlıklarında suç tarihinin yardım mahiyetindeki son eylem tarihi olan "12.02.2015" yerine "04.01.2018" olarak yazılması,
b-Sanık silahlı terör örgütüne yardım etme suçundan temel ceza tayin edilirken atıf maddeleri olan TCK'nın 220/7 ve 314/3 maddelerinin gösterilmemesi,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün sair yönleri incelenmeksizin bu nedenle CMK'nın 302/2. maddesi uyarınca, BOZULMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanunun 304/1. maddesi uyarınca dosyanın Konya 10. Ağır Ceza Mahkemesine, kararın bir örneğinin bilgi için Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Ceza Dairesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 28.04.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.
