Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2019/524 Esas 2019/2961 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Davacı ... vekili ... tarafından, davalı Tasfiye halinde T. Emlak Bankası AŞ (Konut Edindirme Yardımı Müdürlüğü) aleyhine 03/02/2014 gününde verilen dilekçe ile maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 21/02/2017 günlü karara yönelik olarak Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından kanun yararına bozma talep edilmesi üzerine dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava; konut edindirme yardımı alacağına ilişkindir. Mahkemece davanın kabulüne kesin olarak karar verilmiştir.
Davacı vekili; müvekkilinin 1984-2008 yılları arasında Gazi Üniversitesinde işçi olarak çalıştığını, Konut Edindirme Yardımı Bölüm Müdürlüğüne yaptığı başvuru sonucunda, müvekkilinin ...’da bulunan gayrimenkulü için 14/10/1992 tarihinde davalı Mülga Türkiye Emlak Bankası AŞ aracılığı ile kredi kullandığının ve konut edindirme yardımı ödenenler sisteminde isminin yer aldığının tespit edildiğini, oysaki müvekkiline her hangi bir konut edindirme ödemesi yapılmadığını belirterek, konut edindirme alacağının davalıdan tahsili isteminde bulunmuştur.
Davalı vekili; davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece; davalı bankanın, davacı adına aktarılan konut edindirme yardımını ödemekle yükümlü olduğu gerekçesi ile kesin olarak davanın kabulüne karar verilmiştir.
Adalet Bakanlığının talebi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca kararın kanun yararına bozulması istenilmiştir.
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu"nun 2. maddesi gereğince idari yargı yerinde ancak ilgili idari kurum dava edilebilir. Bu yasal düzenlemeye göre, gerçek kişiler ve özel hukuk tüzel kişileri aleyhine idare mahkemelerinde dava açılamaz. Şu halde, özel hukuk tüzel kişisi (tacir) aleyhine açılan eldeki davanın görüm ve çözüm yeri adli yargı yeridir.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden; davanın, davalı özel hukuk tüzel kişisine yöneltildiği anlaşılmakla, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının, mahkemece kesin olarak verilen kabul kararının yargı yolu nedeni ile bozulması istemi yerinde değildir. Bu nedenle kanun yararına temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına temyiz isteminin REDDİNE 21/05/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.