Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi

Satmak amacıyla taşınır kültür ve tabiat varlığı bulundurma suçundan sanık ..."ün, 2863 sayılı Kültür ve Tabiat Varlıklarını Koruma Kanunu"nun 67, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 62/1. maddeleri uyarınca 10 ay hapis ve 375 yeni Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, sanığın 5 yıl süre ile denetime tâbi tutulmasına dair İzmir 14. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 22/05/2008 tarihli ve 2007/320 Esas, 2007/566 sayılı kararının kesinleşmesini müteakip, sanığın deneme süresi içerisinde suç işlemediğinden bahisle davanın düşmesine dair, aynı mahkemenin 02/09/2013 tarihli, 2007/320 Esas, 2007/566 sayılı ek kararına yönelik itirazın reddine dair İzmir 6. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 24/10/2013 tarihli ve 2013/901 değişik iş sayılı kararı ile ilgili olarak;
İzmir 14. Asliye Ceza Mahkemesince sanığın deneme süresi içerisinde suç işlemediğinden bahisle davanın düşmesine dair hüküm kurulmuş ise de; 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231/10. fıkrasında yer alan “Denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlenmediği ve denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülüklere uygun davranıldığı takdirde, açıklanması geri bırakılan hüküm ortadan kaldırılarak, davanın düşmesi kararı verilir” ve aynı maddenin 11. fıkrasında yer alan “Denetim süresi içinde kasten yeni bir suç işlemesi veya denetimli serbestlik tedbirine ilişkin yükümlülüklere aykırı davranması halinde, mahkeme hükmü açıklar. Ancak mahkeme, kendisine yüklenen yükümlülükleri yerine getiremeyen sanığın durumunu değerlendirerek; cezanın yarısına kadar belirleyeceği bir kısmının infaz edilmemesine ya da koşullarının varlığı halinde hükümdeki hapis cezasının ertelenmesine veya seçenek yaptırımlara çevrilmesine karar vererek yeni bir mahkûmiyet hükmü kurabilir” şeklindeki düzenlemeler karşısında, sanığın denetim süresi içerisinde 04/05/2012 tarihinde işlediği trafik güvenliğini tehlikeye sokmak suçundan Burdur 1. Sulh Ceza Mahkemesi"nin 21/01/2014 tarihli ve 2012/733 Esas, 2014/47 sayılı kararı ile 500 Türk lirası adlî para cezasına mahkûm edildiği gözetilmeden, itirazın kabulü yerine yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı"nın 16/04/2014 gün ve 2014/7656/26634 sayılı kanun yararına bozma talebine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 12/05/2014 gün ve 2014/154615 sayılı tebliğnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdi kılınmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231/12 maddesi uyarınca, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının itiraz kanun yoluna tabi olduğu, buna karşılık, aynı Kanunun 223/1 maddesinde davanın düşmesi kararının hüküm türleri arasında sayılması ve hükümlerin de temyizi mümkün olması nedeniyle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun
231/10 maddesi uyarınca verilen düşme kararının itiraz değil, temyiz kanun yoluna tabi bulunduğu, dolayısıyla İzmir 14. Asliye Ceza Mahkemesi"nin, sanık hakkında açılan davanın düşmesine dair 02/09/2013 tarih, 2007/320 Esas, 2007/566 Karar sayılı kararının temyizi mümkün olup, katılan vekili tarafından yapılan 20/09/2013 tarihli itiraz başvurusu üzerine dosyayı ele alan İzmir 6. Ağır Ceza Mahkemesince, itiraza konu edilen kararın temyiz kanun yoluna tabi olduğu gerekçesiyle istem ile ilgili karar verilmesine yer olmadığına ve dosyanın temyiz incelemesine gönderilmek üzere mahkemesine iadesine karar verilmesi gerektiği anlaşılmakla;
Kanun yararına bozma talebine dayanılarak düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği, incelenen dosya kapsamına göre farklı gerekçe ile yerinde görüldüğünden, İzmir 6. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 24/10/2013 tarihli ve 2013/901 değişik iş sayılı kararının CMK"nın 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA, anılan hususta tebliğname düzenlendikten sonra gönderilmesinin temini için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 05/06/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.