MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 11. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Gaziantep 2. Asliye Ticaret Mahkemesi"nce verilen 24.05.2018 tarih ve 2015/2103 E- 2018/617 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi’nce verilen 16.09.2020 tarih ve 2018/1870 E. - 2020/526 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, davalı taraf ile müvekkili arasında 14.04.2010 tarihinde acentelik sözleşmesi imzalandığını, müvekkilinin sözleşmeyi 31.12.2014 tarihinde haklı sebeple feshettiğini, sözleşmenin eki olan protokolün 4. maddesi ile personel özlük hakları, iaşe, SGK giderleri, kira, aidat ve stopaj giderleri, basılı evrak, kırtasiye ve poşet giderleri, yakıt giderleri vs. gibi masraf kalemlerinin her altı ayda bir güncelleneceğinin kararlaştırıldığını, davalının masrafları güncellemediğini, bu hususun feshin ana sebebi olduğunu, şubeye ait en önemli gider kalemi olan işçi aylıkları ve SGK primlerinin sabit tutulduğunu, bu nedenle müvekkilinin zarara uğradığını, sözleşme süresince müvekkilinin yanında çalışan personele ait kıdem tazminatları ve SGK primlerinin düzenli olarak davalı tarafından müvekkilinden alındığını, ancak kıdem tazminatlarının müvekkilinden alınmasına rağmen hiçbir personele ödeme yapılmadığını, SGK primleri de müvekkilinden alınmasına rağmen kuruma yatırılmadığını, ayrıca müvekkili ile davalı arasında araç kiralama sözleşmesine istinaden davalı tarafından ... plakalı araç için ödenmesi gereken günlük 100,00 TL kiralama bedellerinin müvekkiline ödenmediğini, müvekkilinin durumu sözlü olarak defalarca dile getirmesine rağmen aracı kullanmaya mecburen devam ettiğini, müvekkilinin mağdur olduğunu ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı ile şimdilik 1.000,00 TL güncelleme farkından doğan alacağın, 1.000,00 TL müvekkilinden kıdem tazminatları adı altında yapılan haksız kesintilerin yerine geçmek üzere mevcut alacağın ve 1.000,00 TL araç kiralama sözleşmesinden kaynaklanan alacağın davalıdan alınarak müvekkiline ödenmesine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince tüm dosya kapsamına göre, davacının davalıdan alacağı olmadığı gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekili tarafından istinaf edilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesince, davacı vekilinin istinaf talebinin esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesi karar tarihi olan 16.09.2020 itibariyle Bölge Adliye Mahkemesi temyiz kesinlik sınırı 72.070,00 TL olup bu meblağın altında kalan hükümlerin 6100 sayılı HMK"nın 362/1-a. bendi uyarınca kesin nitelikte olduğu, davacı dava dilekçesinde fazlaya ilişkin haklarını saklı tutmuş ise de yargılama aşamasında alınan bilirkişi raporlarında davacının alacağı tespit edilemediği gibi davacının ıslah talebinin de bulunmadığı ve 3.000,00 TL"lik dava değerinin temyiz sınırı altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK"nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanun"un 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, dosyanın İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 15.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.