MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Davacı işçi, Sağlık Kuralları Bakımından günde 7,5 saati aşmaması gereken işlerde çalıştırıldığını ileri sürek toplu iş sözleşmesi uyarınca hesaplanacak fazla mesai ücretinin ödenmesine karar verilmesini istemiştir.
Davalı işveren, davacının fiili çalışmasının 7,5 saat olduğunu, kendi isteği ile 8,5 saat çalışmayı tercih ettiğini bu şekilde çalışması nedeniyle toplu iş sözleşmesi uyarınca verimliliği teşvik priminin ödendiğini, davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece davacının günlük 7,5 saati aşan çalışmaları fazla sürelerle çalışma olarak nitelendirilip toplu iş sözleşmesi uyarınca %35 oranı üzerinden hesaplama yapan bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne dair verilen kararın, davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 10.06.2014 tarihli ilamıyla, karar bozulmuştur.
Mahkemenin 26.01.2015 tarihli kararıyla, bozma kararına karşı direnilmesine karar verilmiştir.
Direnme kararı, davalı Bakanlık vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 20.11.2018 tarihli kararıyla, Mahkemenin direnme kararının yerinde olduğu kabul edilerek, Dairemizin bozma ilamında açıklanan bozma nedenine göre davanın esasına yönelik diğer temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın Dairemize gönderilmesine karar verilmiştir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 20.11.2018 tarihli kararıyla, dava dosyasının Dairemize gönderilmesi üzerine, Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Harçlar Kanunu 13/j maddesi uyarınca davalı Bakanlık harçtan muaf olduğu halde harcı hükmedilmiş olması olması hatalıdır. Ne var ki bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca düzelterek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Temyiz konusu kararın hüküm fıkrasının “2-Alınması lazım gelen 208,95 TL harçtan davacının önceden yatırdığı harcın mahsubu ile 135,70 TL harcın davalıdan tahsiline,
3-Davacının peşin ve ıslah ile yatırdığı 73,25 TL harcın davalıdan alınarak davacıya verilmesine,” bendlerinin çıkarılarak yerine;
“2-Harçlar Kanunu 13/j maddesi uyarınca davalı Bakanlık harçtan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına,
3-Davacının peşin ve ıslah ile yatırdığı 73,25 TL harcın talep halinde iadesine,” rakam ve sözcükleri yazılmasına, hükmün bu şekli ile DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 14.02.2019 gününde oybirliği ile karar verildi.