Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7937 Esas 2020/5912 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/7937
Karar No: 2020/5912
Karar Tarihi: 15.12.2020

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7937 Esas 2020/5912 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Develi 2. Asliye Hukuk Mahkemesi, taraf vekilleri arasındaki dava sonucunda, asıl dava kısmen kabul edilerek 3.653,89 TL alacak üzerinden, birleşen davada ise 2.729,99 TL alacak üzerinden itirazın iptaline karar vermiştir. Mahkeme, dava değerleri, kesinlik sınırı ve yeniden değerleme oranlarına göre temyiz istemlerinin reddine karar vermiş ve ödenen temyiz harçlarının geri ödenmesine hükmetmiştir.
Kanun maddeleri ise 5219 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK 427. maddesi ve 5236 sayılı Kanun'un 19. maddesiyle HUMK'ya eklenen Ek-Madde 4'te öngörülen yeniden değerleme oranıdır. 2020 yılı için yeniden değerleme oranı 3.920,00 TL olarak belirlenmiştir.

11. Hukuk Dairesi 2020/7937 E. , 2020/5912 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki davadan dolayı Develi 2. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 30.06.2020 gün ve 2019/88-2020/130 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesinin taraf vekilleri tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Mahkemece, yapılan yargılama sonunda asıl davada, davanın kısmen kabulü ile 3.653,89 TL alacak üzerinden, birleşen davada ise 2.729,99 TL alacak üzerinden itirazın iptaline karar verilmiştir.
5219 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanun"un 19. maddesiyle HUMK"ya eklenen Ek-Madde 4"te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2020 yılı için 3.920,00 TL"dir. Asıl davada dava değeri 7.194,47 TL, birleşen davada ise dava değeri 5.375,32 TL olarak gösterilmiş olup, asıl ve birleşen davalardaki davacı açısından kabul edilmeyen miktarlar ile davalılar açısından kabulüne karar verilen ve taraf vekillerince temyize konu yapılan miktarlar anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığından ve kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden taraf vekillerinin temyiz istemlerinin ayrı ayrı miktardan reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıdaki bentte açıklanan nedenlerle, taraf vekillerinin temyiz istemlerinin ayrı ayrı REDDİNE, ödedikleri peşin temyiz harcının istekleri halinde temyiz edenlere iadesine, 15.12.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.