Çocuğun nitelikli cinsel istismarı - kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2020/374 Esas 2020/4976 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/374
Karar No: 2020/4976
Karar Tarihi: 16.11.2020

Çocuğun nitelikli cinsel istismarı - kişiyi hürriyetinden yoksun kılma - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2020/374 Esas 2020/4976 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, çocuğun nitelikli cinsel istismarı ve kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçlarından mahkum edilmiş ancak istinaf başvurusunda kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu açısından beraat etmiştir. Yargılamaya ve delillere uygun olarak sanığın suçu cebir veya tehditle gerçekleştirdiğine dair kesin ve inandırıcı delil bulunmamıştır. Olay günü on beş yaşından küçük mağdurun eve çağrılması ve kapının kilidi sonucu doğru olarak kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu işlendiği tespit edilmiştir. Kanun maddeleri ise çocuğun nitelikli cinsel istismarı için 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 103/4. maddesi, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçu için ise 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 230/1-b. maddesi olarak belirtilmiştir.

14. Ceza Dairesi 2020/374 E. , 2020/4976 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Çocuğun nitelikli cinsel istismarı, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma
HÜKÜM : Sanığın atılı suçlardan mahkumiyetine dair Adana 8. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 13.06.2017 gün ve 2017/158 Esas, 2017/206 Karar sayılı hükümlere ilişkin istinaf başvurusunun çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan kurulan hüküm yönünden esastan reddine, kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hüküm açısından ise kabulüyle hükmün kaldırılarak bu suçtan beraatine

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle başvurunun muhtevası nazara alınarak dosya tetkik edildi, gereği görüşüldü:
Sanık hakkında çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, ilk derece mahkemesinin soruşturma ile kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdiriyle anılan hükme ilişkin Bölge Adliye Mahkemesi kararı nazara alındığında yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Olayın intikal şekli, mağdurun aşamalardaki beyanları, tanık ifadeleri ile tüm dosya kapsamına göre, ilk derece mahkemesince sanığın atılı suçu cebir veya tehditle gerçekleştirdiğine dair her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilmeden, müsnet suçtan belirlenen temel cezanın 5237 sayılı TCK"nın 103/4. maddesi ile artırılması suretiyle sonuç cezanın fazla tayin edilmesi karşısında, söz konusu hükme yönelik istinaf başvurusunun kabulü yerine esastan reddedilmesi,
Sanık hakkında kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;
Olay günü on beş yaşından küçük mağduru eve çağırıp giriş kapısını kilitlemek suretiyle alıkoyan sanığın eyleminde kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçunun kanuni unsurları itibarıyla oluştuğu gözetilerek ilk derece mahkemesince kurulan mahkumiyet hükmünün mevcut delillerle dosya içeriği arasında çelişki oluşturacak ve 5271 sayılı CMK"nın 230/1-b. maddesine aykırı olarak kaldırılarak yazılı şekilde beraat kararı verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafisi ve Bölge Adliye Mahkemesi Cumhuriyet Savcısı ile katılan mağdur vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesinin 02.10.2019 gün ve 2017/2513 Esas, 2019/997 Karar sayılı vaki istinaf başvurusunun çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan kurulan hüküm yönünden esastan reddi ile kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan kurulan hüküm açısından kabulüyle hükmün kaldırılarak bu suçtan beraatine dair kurulan hükümlerin 5271 sayılı CMK"nın 302/2-4. madde ve fıkrası gereğince BOZULMASINA, dosyanın Gaziantep Bölge Adliye Mahkemesi 17. Ceza Dairesine gönderilmesine, 16.11.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.