Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/18 Esas 2014/13847 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/18
Karar No: 2014/13847
Karar Tarihi: 04.06.2014

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/18 Esas 2014/13847 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, davacının 466 sayılı Kanun'a göre tazminat talebinin kısmen kabul edilmesine karar verdi. Davacı lehine 652,275 TL maddi ve 1500 TL manevi tazminat alınmasına hükmedildi. Ancak, ilk hükümde belirlenen tazminat miktarlarında yanlışlık olduğu tespit edildi. Hüküm, 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca bozuldu. Maddi tazminat miktarı 417,52 TL'ye, manevi tazminat miktarı ise 1400 TL'ye indirildi. 466 sayılı Kanun'un 2. maddesi, tazminat davalarının yasal şartlarını belirler. 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi, mahkeme kararlarının bozulmasını ve yeniden yargılama yapılmasını düzenler. 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi, bozulmuş kararların yeniden görüşülmesi için gerekli olan düzenleyici bir kurallar bütünüdür. 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesi, bozulan kararların yeniden düzeltilmesine yönelik hükümler içerir.

12. Ceza Dairesi 2014/18 E. , 2014/13847 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : 466 sayılı Kanuna göre tazminat talebi
Hüküm : 652,275 TL maddi, 1500 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine.

Davacının tazminat talebinin kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tazminat davasının dayanağı olan Konya 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 2002/91 esas, 2002/65 karar sayılı ceza dava dosyasının incelenmesinde; sanığın (davacının) sahte çek tanzim etmek ve dolandırıcılık suçlarından tutuklu kaldığı, yargılama sonunda 30.12.2002 tarihinde beraatine hükmedildiği, hükmün temyiz edilmeksizin 06.01.2003 tarihinde kesinleştiği, tazminat davasının 03.02.2003 tarihinde, tazminata esas olan işlem tarihi itibariyle yürürlükte bulunan 466 sayılı Kanunun 2. maddesinde öngörülen süre içinde yetkili ve görevli mahkemeye açıldığı, kanunda öngörülen yasal şartların oluştuğu anlaşılmakla,
Davacı lehine vekalet ücreti yerine dilekçe yazım ücreti tayini, temyiz edenin sıfatına göre bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, davalı vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
03.06.2008 tarihli ilk hükümde, davacı lehine 417,52 TL maddi tazminata, 1400 TL manevi tazminata hükmedilmesi ve hükmün sadece davalı vekili tarafından temyiz edilmiş olması nedeniyle maddi ve manevi tazminat yönünden davalı lehine kazanılmış hak oluşacağı dikkate alınarak, bozma sonrası 652,27 TL maddi, 1500 TL manevi tazminata hükmedilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasındaki maddi tazminat miktarının 417,52 TL"ye, manevi tazminat miktarının ise 1400 TL"ye indirilmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 04.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.