Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/2735 Esas 2020/4779 Karar Sayılı İlamı

2. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/2735
Karar No: 2020/4779

Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2020/2735 Esas 2020/4779 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi, bir karşılıklı boşanma davasında hüküm vermiştir. Kadın lehine takdir edilen tazminatların ve kararda yapılan kusur belirlemesi konularında kadın tarafından temyiz edilen hüküm, erkek tarafından ise kendi manevi tazminat talebi yönünden temyiz edilmiştir. Davacı-davalı kadının tüm temyiz itirazları yersiz bulunmuştur. Ancak, tazminatların miktarı hakkında Türk Medeni Kanunu'nun 4. maddesi ve Türk Borçlar Kanunu'nun 50 ve 51. maddeleri göz önünde bulundurularak daha uygun bir tazminat miktarının belirlenmesi gerektiği belirtilmiştir. Karar, bu sebeple bozulmuştur. Kanun maddeleri detaylı bir şekilde açıklanmamıştır.

2. Hukuk Dairesi 2020/2735 E. , 2020/4779 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Konya Bölge Adliye Mahkemesi 2. Hukuk Dairesi
DAVA TÜRÜ : Karşılıklı Boşanma

Taraflar arasındaki davanın yapılan muhakemesi sonunda bölge adliye mahkemesi hukuk dairesince verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm davacı-davalı kadın tarafından; kusur belirlemesi, lehine hükmedilen tazminatların miktarı ile reddedilen tedbir ve yoksulluk nafakası talepleri yönünden, davalı -davacı erkek tarafından ise; kusur belirlemesi, kadın lehine hükmedilen tazminatlar ile reddedilen kendi manevi tazminat talebi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı-davalı kadının tüm, davalı-davacı erkeğin ise aşağıdaki bent kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Tarafların tespit edilen ekonomik ve sosyal durumları, boşanmaya yol açan olaylardaki kusur dereceleri, paranın alım gücü, kişilik haklarına yapılan saldırı ile ihlâl edilen mevcut ve beklenen menfaat dikkate alındığında kadın yararına takdir edilen maddi ve manevi tazminat çoktur. Türk Medeni Kanunu"nun 4. maddesindeki hakkaniyet ilkesi ile Türk Borçlar Kanunu’nun 50 ve 51. maddesi hükmü dikkate alınarak daha uygun miktarda maddi (TMK m. 174/1) ve manevi (TMK m. 174/2) tazminat takdiri gerekir. Bu yönler gözetilmeden hüküm tesisi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın Berna"ya yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna 267.80 TL temyiz başvuru harcı peşin yatırıldığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının istek halinde yatıran Ali"ye geri verilmesine, dosyanın ilgili bölge adliye mahkemesi hukuk dairesine gönderilmesine oybirliğiyle karar verildi. 15.10.2020 (Prş.)