Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/10670 Esas 2014/21995 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Çay Asliye Hukuk (Aile) Mahkemesi
TARİHİ :20.02.2014
NUMARASI :Esas no:2013/93 Karar no:2014/56

Taraflar arasındaki "boşanma" ve "birleşen boşanma" davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davalı-davacı (koca) tarafından, kadının davasının kabulü ve manevi tazminat talebinin reddi yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle velayeti anneye bırakılan müşterek çocuk için tayin edilen nafakanın, dava tarihinden hükmün kesinleşmesine kadarki döneme ait bölümünün tedbir (TMK md. 169), bundan sonrasının ise iştirak nafakası olduğunun anlaşılmasına göre, davalı-davacı (koca)"nın aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yersizdir.
2-Toplanan delillerle gerçekleşen ve mahkemece de sabit görülerek hükmün gerekçesinde yer verilen olaylara göre, boşanmaya sebebiyet veren olaylarda tarafların aynı oranda kusurlu olduklarının kabulü gerekirken, kocanın ağır kusurlu kabul edilmesi ve buna bağlı olarak kadın yararına maddi ve manevi tazminata hükmedilmesi isabetsiz olup bozmayı gerektirmiştir.
3-Davacı-davalı (kadın)"ın markette çalıştığı ve asgari yaşam gereksinimlerini karşılamaya yeterli düzenli ve sürekli gelirinin bulunduğu anlaşılmaktadır. Bu halde yoksulluk nafakası isteğinin reddi gerekirken yazılı şekilde kabulüne karar verilmesi doğru olmamıştır.
SONUÇ:Temyiz edilen hükmün yukarıda 2. ve 3. bentlerde gösterilen sebeplerle BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerinin ise yukarıda 1. bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.07.11.2014 (Cuma)