MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının, 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişiklikle birlikte sanıklar ... hakkında tüm suçlar yönünden ve ...... hakkında hırsızlık suçu yönünden infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
I-Sanık ... hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanığın 13.07.2016 tarihli dilekçesinde temyiz başvurusu ile birlikte eski hale getirme isteminde de bulunduğunun anlaşılması karşısında, eski hale getirme isteği hakkındaki karar verme yetkisinin, 5271 sayılı CMK"nın 42/1. maddesi uyarınca Yargıtayın ilgili dairesine ait olmasına göre, mahkemenin 26.07.2016 tarihli temyiz isteminin reddine dair ek kararının yok hükmünde olduğu belirlenerek yapılan incelemede,
Sanığın yokluğunda verilen ve 24.12.2015 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğ edilen hükmü, 1412 sayılı CMUK"nın 310/1-2. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süreden sonra 26.08.2016 tarihinde temyiz etmesi karşısında, yerinde olmayan eski hale getirme talebi ile süresinde olmayan temyiz isteminin aynı Kanun"un 317. maddesi gereğince REDDİNE,
II- Sanıklar ... ve...hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hâkimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükümlerin istem gibi ONANMASINA,
III–Sanıklar ... ve...hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlali ile mala zarar verme suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Dosya kapsamına göre diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir. Ancak;
1. Sanıklar hakkında iş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan TCK"nın 119/1-c. maddesi uyarınca 1 kat artırım yapılırken 12 ay yerine 1 yıl hapis cezasına hükmedilmek suretiyle fazla ceza tayini,
2. Sanık ... ...,"in suç tarihine göre sanığın sabıkasız olduğu gözetilmeden, sanığın kişilik özellikleri ile duruşmadaki tutum ve davranışları göz önünde bulundurularak yeniden suç işleyip işlemeyeceği hususundaki kanaat ile hükmün açıklanmasının geri bırakılıp bırakılmayacağı hususunun değerlendirilmesi gerekirken “Yasal şartları oluşmadığından CMK.nun 231 maddesinin uygulanmasına yer olmadığına” biçimindeki dosya içeriğine uygun olmayan, yetersiz gerekçe ile iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
3. Sanıkların 03.12.2015 tarihli duruşmada “lehe olan yasa maddelerinin uygulanmasına” ilişkin istemleri, sanıklar hakkında hükmolunan kısa süreli hapis cezasının seçenek yaptırımlara çevrilmesine dair 5237 sayılı TCK"nın 50. maddesinin uygulanmasını da kapsadığı halde, iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan hükmolunan kısa süreli hapis cezalarının seçenek yaptırımlara çevrilmesi hususunda ve mala zarar verme suçundan hükmolunan kısa süreli hapis cezalarının para cezası dışındaki seçenek yaptırımlara çevrilmesi hususunda olumlu ya da olumsuz bir karar verilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... .., müdafi ve sanık ..."un temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu sebepten dolayı isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 29.11.2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.