Yargıtay 2. Hukuk Dairesi 2014/10680 Esas 2014/21987 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İzmir 13. Aile Mahkemesi
TARİHİ :28.02.2014
NUMARASI :Esas no:2013/596 Karar no:2014/142

Taraflar arasındaki "boşanma" ve "karşı boşanma" davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen, yukarıda tarihi ve numarası gösterilen hüküm, davacı-karşı davalı (koca) tarafından; kusur belirlemesi ve kadın lehine hükmedilen yoksulluk nafakası yönünden, davalı-karşı davacı (kadın) tarafından ise; kusur belirlemesi, maddi ve manevi tazminatlar yönünden temyiz edilmekle, evrak okunup gereği görüşülüp düşünüldü:
1-Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillerle kanuna uygun sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir yanlışlık görülmemesine göre, davacı-karşı davalı (koca)"nın tüm temyiz itirazları yersiz olduğu gibi, davalı-karşı davacı (kadın)"ın da maddi tazminat talebi bulunmadığından bu yöne ilişkin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
2-Davalı-karşı davacı (kadın)"ın diğer yönlere ilişkin temyiz itirazlarına gelince;
Mahkemece "af keyfiyetinden sonra da kadının eşiyle birlikte yatmayı ve karı-koca yaşamını gerektiği gibi sürdürmeyi ısrarla reddetmesi ve eşini sadakatsizlikle suçlaması, geçmişte yaşanan olayları gündeme getirerek birliğin mutluluğunu elbirliğiyle sağlama yükümlülüğüne aykırı davranması" sebebiyle kadın kusurlu bulunmuş ve buna bağlı olarak manevi tazminat talebi reddedilmiştir. Oysa davacı-karşı davalı (koca)"nın, eşiyle barışmalarından sonra da, başka kadınlarla ilişkisini devam ettirdiği ve evlilik birliğinden doğan yükümlülüklerini yerine getirmemek maksadıyla evi terk ettiği yapılan soruşturma ve toplanan delillerden anlaşılmaktadır. Gerçekleşen bu durum karşısında, kadının kocasıyla karı-koca ilişkisine girmekten kaçınması haklı olup, bundan dolayı kusurlu kabul edilemez. Mevcut olaylara göre evlilik birliğinin temelinden sarsılmasında davacı-karşı davalı (koca)"nın ağır kusurlu olduğunun kabulü gerekir. Kocanın açıklanan kusurlu tutum ve davranışı, davalı-karşı davacı (kadın)"ın kişilik değerlerini zedeler. Bu halde kadın yararına Türk Medeni Kanununun 174/2. maddesi gereğince uygun miktarda manevi tazminat takdir ve tayini gerekirken, yasal olmayan gerekçe ile bu isteğin reddi doğru bulunmamıştır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda (2.) bentte gösterilen sebeple BOZULMASINA, bozma kapsamı dışında kalan temyize konu bölümlerinin yukarıda (1.) bentte gösterilen sebeple ONANMASINA, aşağıda yazılı harcın Mehmet"e yükletilmesine, peşin harcın mahsubuna ve 123.60 TL. temyiz başvuru harcı peşin alındığından başkaca harç alınmasına yer olmadığına, temyiz peşin harcının Nursel"e geri verilmesine, işbu kararın tebliğinden itibaren 15 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere oybirliğiyle karar verildi.07.11.2014(Cuma)