MAHKEMESİ :Kadastro Mahkemesi

Taraflar arasındaki orman kadastrosuna ve kadastro tesbitine itiraz davasının yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı gerçek kişiler tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı gerçek kişiler, ayrı ayrı dava dilekçeleri ile .... Köyünde 5304 sayılı Kanun ile değişik 3402 sayılı Kanun hükümlerine göre yapılan kadastro çalışmalarında orman alanlarının kısmi ilâna çıkartıldığını, ... Köyü sınırları içinde bulunan taşınmazlarının 104 ada 10 nolu orman parseli sınırları içine alındığını iddia ederek, adlarına tesciline karar verilmesini istemişlerdir. Mahkemece, davalar birleştirilerek yapılan yargılama sonunda, dava konusu 104 ada 10 nolu orman parseli sınırları içinde bulunan, bilirkişi raporuna ekli krokide işaretlenen bölümlerin orman sayılan yerlerden olduğu gerekçesiyle davaların reddine ve 104 ada 10 nolu parselin tespit gibi tesciline karar verilmiş, hüküm davacı gerçek kişiler tarafından temyiz edilmiştir.
Dava dilekçesindeki açıklamaya göre dava, orman kadastrosuna ve kadastro tespitine itiraz niteliğindedir.
Çekişmeli taşınmazların bulunduğu yerde orman kadastrosu, 3402 sayılı Kanunun 5304 sayılı Kanun ile değişik 4. maddesi hükümlerine göre yapılmış, çekişmeli taşınmazlar orman sınırları içinde bırakılmıştır.
1) İncelenen dosya kapsamına, kararın dayandığı gerekçeye, uzman orman bilirkişi tarafından eski tarihli hava fotoğrafları ve memleket haritasına dayalı olarak yöntemine uygun biçimde yapılan inceleme ve araştırmada, davacılar ..., ..., ..., ... ve ... tarafından davaya konu yapılan, 2420,19 m2, 3839,67 m2, 1854,78 m2 ve 2864,13 m2 yüzölçümlü bölümlerin orman sayılan yerlerden olduğu anlaşıldığına ve yazılı biçimde hüküm kurulmasında bir isabetsizlik bulunmadığına göre, yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2) Davacılar Musa Durur ve ..."un temyiz itirazlarına gelince; her ne kadar mahkemece, davacıların dava konusu yaptıkları, 6190,75 m2, 387,34 m2 ve 427,02 m2 yüzölçümlü bölümlerin orman sayılan yerlerden olduğu gerekçesiyle davalarının reddine karar verilmiş ise de, yapılan araştırma ve inceleme hükme yeterli değildir. Şöyle ki; davacıların dayandıkları Aralık 1962 tarih, 43,44,45 sıra numaralı tapu kayıtlarının dayanağı olan Doğanhisar Asliye Hukuk Mahkemesinin 20.6.1960 tarih,1959/33 E., 1960/113 K. sayılı dosyası getirtilmemiş, bu dosyada hükme esas alınan, fen bilirkişi .... tarafından düzenlenen 23.5.1959 tarihli tescil krokileri, keşif sırasında yerel bilirkişi ve fen bilirkişi yardımıyla uygulanıp, kapsamı ve dava konusu yere uyup uymadığı belirlenmemiştir.

Bu nedenle; mahkemece, davacıların dayandığı tescil ilâmı sonucu oluşan tapu kayıtlarının dayanağı olan .... Asliye Hukuk Mahkemesinin 20.06.1960 tarih,1959/33 E., 1960/113 K. sayılı dosyası getirtilmeli ve taşınmazlar başında yeniden yapılacak keşifte; tapu kayıtları, tescil ilâmı ve krokisi yerel bilirkişi ve teknik bilirkişi yardımıyla uygulanmalı, teknik bilirkişiye uygulanan tapu kayıtlarının kapsamlarını belirtir ve keşfi takibe imkan verir kroki düzenlettirilmeli, tapu kayıtlarının davalı taşınmazlara uyması halinde, tescil ilâmında Orman Yönetiminin taraf olmaması nedeniyle tescil ilâmının Orman Yönetimi yönünden kesin hüküm teşkil etmeyeceği düşünülmeli, tüm kanıtlar toplanıp birlikte değerlendirilerek; oluşacak sonuç çerçevesinde bir karar verilmelidir. Belirtilen hususlar gözetilmeksizin, yazılı şekilde hüküm kurulması usûl ve kanuna aykırı görülmüştür.
SONUÇ:1) Yukarıda birinci bentde açıklanan nedenlerle; davacılar ..., ..., ..., ... ve ..."nün temyiz itirazlarının REDDİNE,
2) İkinci bentde açıklanan nedenlerle; davacılar ... ve ..."un temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, alınan temyiz harcının istek halinde ... ve ..."a iadesine 16/04/2013 günü oy birliği ile karar verildi.