MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Zincirleme tefecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın iş yerinde herhangi bir alışveriş yapılmadığı halde, alışveriş yapılmış gibi kendisine para ihtiyacı nedeniyle başvuran şahısların hamili oldukları kredi kartı ile POS cihazı aracılığıyla işlem yapıp, gerçek olmayan bu alışveriş tutarlarından belli bir komisyon kesintisi yaparak geriye kalan kısmı nakit olarak ödeme biçiminde eylemler gerçekleştirmek suretiyle tefecilik yaptığı iddiasıyla açılan kamu davasında mahkumiyetine karar verilmiş ise de; sanığın bankaya komisyon ödememesi veya kredi kartı sahiplerinden aldığı komisyon miktarından az ödemesi halinde, eyleminin kazanç elde etmek maksadıyla başkasına ödünç para verme niteliğinde olacağı gözetilerek, müdafin sanık hakkında 2013 yılına ilişkin tefecilik suçu nedeniyle verilmiş olan vergi ziyaı ve özel usulsüzlük cezalarının iptaline dair vergi mahkemesi kararları ile POS cihazıyla yapılan işlemlere ait faturaları sunması ve tanık sıfatıyla ifadesi alınan ..., ... ve ..."ın aşamalarda beyanlarının değişmesi nedeniyle, maddi gerçeğin hiçbir kuşkuya yer bırakmayacak şekilde ortaya çıkartılabilmesi amacıyla, öncelikle suç tarihlerine göre POS cihazından yapılan alışverişler karşılığında bankaya komisyon ödenip ödenmediği ve ödenmiş ise miktarlarının ilgili bankalardan sorulması, sanığın tefecilik yapıp yapmadığına dair kolluk marifetiyle araştırma yaptırılması, icra dairelerinden sanığın alacaklı olduğu icra dosyalarının sorulup var ise aslı veya onaylı suretleri getirtilip borçlu gözüken kişilerin faiz karşılığı sanıktan para alıp almadıkları konusunda tanıklıklarına müracaat edilmesi ve ayrıca UYAP kayıtlarında yapılan araştırmada, Ankara 24. Asliye Ceza Mahkemesinin 2015/327 Esas, 2016/1240 Karar sayılı ilamıyla sanık hakkında tefecilik suçu yönünden davanın mükerrerlik nedeniyle reddine karar verildiği, 5464 sayılı Kanuna aykırılık suçundan verilen mahkumiyet hükmünün ise sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderildiği ve 2016/335233

tebliğname numarasını aldığı, suç tarihinin 2013 yılı, iddianame tarihinin 18/02/2015 olduğu, temyize konu bu dosyada ise suç tarihinin 2013, iddianame tarihinin 10/06/2013 olması karşısında, sanık hakkında tefecilik suçundan benzer mahiyette davalar açılıp açılmadığı hususunda C.Savcılığı aracılığıyla da araştırma yapılıp, mümkünse davaların birleştirilmesinden, kesinleşmesi veya birleştirme olanağının ortadan kalkması durumunda ise asıllarının veya onaylı örneklerinin bu dosya arasına konulmasından sonra sanığın aralarında hukuki kesinti bulunmayan eylemlerinin bir bütün halinde zincirleme tek tefecilik suçunu oluşturması nedeniyle TCK"nın 3/1 ve 61/1. maddeleri de gözetilerek hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, yetersiz gerekçe ve eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve E. 2014/140, K. 2015/85 sayılı Kararının Resmi Gazete"nin 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayısında yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Yapılan aramada ele geçirilen ve Adli emanetin 2013/4574 sırasında kayıtlı olan 8.540,00 TL paranın, suçtan elde edildiğine ve sahiplik durumuna dair delillerin nelerden ibaret olduğunun araştırılıp karar yerinde tartışılmasından sonra sonucuna göre karar verilmesi yerine, yazılı şekilde müsaderesine hükmolunması,
Kanuna aykırı, sanık müdafin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321 ve 326/son maddeleri uyarınca hükmün BOZULMASINA 18/06/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.