4. Ceza Dairesi 2017/20950 E. , 2018/21526 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, kasten yaralama, hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, ceza verilmesine yer olmadığı
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, ... ve ..."nın temyiz davası isteklerinin sanık sıfatıyla, mahkumiyet ve ceza verilmesine yer olmadığına dair hükümlere yönelik olduğu belirlenerek dosya görüşüldü:
Temyiz isteklerinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre sanıklar ... ve ... hakkında hakeret suçundan verilen ceza verilmesine yer olmadığı kararları ile sanık ... hakkında kasten yaralama ve tehdit suçlarından verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik yapılan incelemede;
1) Sanık ... hakkında tehdit suçundan kurulan hükümde, Yargıtay"ın gerekçelerde tutarlılık denetimini yapabilmesi için kararın dayandığı tüm verilerin bu veriler konusunda mahkemenin ulaştığı sonuçların, iddia, savunma ile mağdur ve tanık anlatımlarına ilişkin değerlendirmelerin, hangi anlatımın ne gerekçeyle diğerine üstün tutulduğunun açık olarak hükmün gerekçesine yansıtılması ve mahkemece ulaşılan vicdani kanı sonucunda sanığın hangi fiilerinin suç sayıldığı açıklandıktan sonra kabul edilen bu fiillerin hukuki nitelendirilmesinin yapılması, cezada artırım ve indirim gerektiren nedenlerin kanuni bağlamda tartışılması gerekirken, açıklanan bu hususlara uyulmayarak Anayasa"nın 141/3 ve 5271 sayılı CMK"nın 34 ve 230, 232, 289/1-g (1412 sayılı CMUK"nın 308/7.) maddelerine aykırı davranılarak gerekçesiz hüküm kurulması,
2) 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaştırma hükümlerinin yeniden düzenlenmesi, sanık ..."ya isnat edilen TCK"nın 106/1. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunması, sanık ..."ya isnat edilen hakaret ve kasten yaralama ve sanık ..."ya isnat edilen hakaret suçlarının ise suç tarihi itibariyle 5271 sayılı CMK’nın 253/3-son cümlesi uyarınca tehditle birlikte işlenmesi nedeniyle uzlaşma kapsamında bulunmadığının
./..
.2.
anlaşılması ve yeni düzenleme karşısında, hakaret ve kasten yaralama suçları yönünden de uzlaştırma önerisinde bulunulmasının gerektiği anlaşılmakla, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 2 ve 7. maddeleri de gözetilerek, uzlaştırma işlemi uygulanarak sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun bu kapsamda tekrar değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
3) Kabule göre de;
a) Sanık ... hakkında hakaret suçundan TCK"nın 129/3. maddesi uyarınca ceza verilmesine yer olmadığı kararı verilmesine karşın, sanık ..."nın aynı zamanda ve aynı koşullarda işlediği tehdit ve kasten yaralama suçlarından kurulan hükümlerde anılan Kanunun 29. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağı tartışılmayarak cezanın bireyselleştirilmesinde hükümler arasında çelişkiye yol açılması,
b) Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararının gözetilmesi zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ..."nın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeksizin HÜKÜMLERİN 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 11/12/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
HE
