Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1-3-a, 62, 52/1-2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK’nın 50 ve 51. maddelerinin her ikisinin de kişiselleştirme kurumu ve birbirlerine önceliklerinin bulunmaması ve birinin diğerine göre daha lehe olduğunun ilke olarak ileri sürülemeyecek olması, lehe-aleyhe durumunun ancak somut olaydaki şartlar dikkate alınmak suretiyle belirlenmesi gerektiği, mahkemece verilen ilk hükümde hapis cezasının ertelendiği, hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 01.03.2012 tarih ve 2011/22018 E. 2012/5825 K. Sayılı ilamı ile bozulduğu, ikinci hükümde adli para cezasına karar verildiği, dosya içeriğine göre, kolluk ifadesinde serbest çalıştığını, aracın kendisine ait olduğunu, mahkemede ise işsiz olduğunu, annesinin emekli maaşıyla geçindiğini, aracın amcasının oğluna ait olduğunu beyan eden sanığın savunmaları ve diğer deliller karşısında, ikinci hüküm kazanılmış hak ilkesini ihlal edici nitelikte bulunmadığından, tebliğnamedeki bu yönde bozma isteyen görüşe iştirak olunmamıştır.
Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin, CMUK"un 326/son maddesine muhalefet edildiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 04/06/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.