Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/2638 Esas 2014/13744 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/2638
Karar No: 2014/13744
Karar Tarihi: 04.06.2014

Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2014/2638 Esas 2014/13744 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, bir suç soruşturması nedeniyle gözaltına alındı ve daha sonra suçsuz olduğu anlaşıldı. Bu nedenle CMK'nın ilgili maddelerine dayanarak manevi tazminat istemiyle davalıya karşı dava açtı. Ağır Ceza Mahkemesi, davacının talebinden kısmen kabul ederek davalıdan 1000 TL manevi tazminat ödenmesine karar verdi. Davalı vekili temyiz başvurusunda bulundu ancak 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı nedeniyle reddedildi. Kanunun geçici 3. maddesi uyarınca hükmün kesinleşmesi nedeniyle davalı vekilinin temyiz isteği reddedildi. Kanun maddeleri ise şöyle açıklanabilir:
- CMK'nın 141. ve devamı maddeleri: bir kişinin gözaltına alınması ve tutuklanması durumundaki prosedürleri düzenler.
- 6100 sayılı HMK’nın geçici 3. Maddesi: önceki kanunlara yapılan atıflarda, o kanunların yerine HMK'nın geçerli olduğunu belirtir.
- 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi: Temyiz davalarındaki sınırı belirleyerek, belli tutarın altındaki davalarda temyiz başvurusunu kısıtlar.
- HUMK’un 427. maddesi: Kararın kesinleşme süresini ve süre sonrası temyiz hakkını düzenler.
-

12. Ceza Dairesi 2014/2638 E. , 2014/13744 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Dava : Koruma Tedbirleri Nedeniyle Tazminat
Hüküm : 1000 TL manevi tazminatın davalıdan alınarak davacıya verilmesine

Davacı vekilinin 13.02.2012 tarihli dilekçesi ile müvekkili davacının bir suç soruşturması nedeniyle gözaltında kaldığını, yapılan soruşturma sonunda üzerine atılı suçtan hakkında kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verildiğini belirterek, CMK’nın 141. ve devamı maddeleri gereğince manevi tazminat istemine ilişkin açılan davanın kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
6100 sayılı HMK’nın geçici 3. Maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan ve 21.07.2004 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanunun 2. maddesi ile değişik HUMK’un 427. ve ek 4. maddelerindeki temyiz sınırı ve hükmolunan tazminat miktarına göre hükmün kesin olması nedeniyle, davalı vekilinin temyiz isteğinin 1086 sayılı HUMK’un 432. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE, 04.06.2014 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.