Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2019/5509 Esas 2020/3512 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Bölge Adliye Mahkemesi 23.Hukuk Dairesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı istinaf başvurusunun kısmen kabulüne dair kararın Yargıtay’ca incelenmesi süresi içinde davacı vekili tarafından vekalet ücretiyle sınırlı olarak istenmiş olmakla dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

6100 Sayılı Hukuk Mahkemeleri Kanunu’nun 362/1.a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 Sayılı Kanun’un 44. maddesiyle HMK"ya eklenen EK-Madde 1"de öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2019 yılı için 58.800,00 TL"dir.
Davacı tarafça ödenen 25.180,17 TL maddi tazminatın rücuen tahsili talep edilmiş, yerel mahkemece verilen kısmen kabul kararına karşı davacı ve davalının istinaf yoluna başvurması üzerine Bölge Adliye Mahkemesi’nce davacının istinaf başvurusu kısmen kabul edilip yerel mahkeme kararı kaldırılarak, davanın kabulü ile 23.725,87 TL maddi tazminata hükmedilmiştir.
Temyize konu edilen karar davacı bakımından kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 1/6/1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz dilekçesinin hükmün kesin olması nedeni ile reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz dilekçesinin hükmün kesin olması nedeni ile REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine 16/06/2020 gününde oybirliğiyle karar verildi.