Hırsızlık - basit yaralama - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/7830 Esas 2019/3056 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/7830
Karar No: 2019/3056
Karar Tarihi: 05.03.2019

Hırsızlık - basit yaralama - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/7830 Esas 2019/3056 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Bu mahkeme kararı, hırsızlık ve basit yaralama suçlarından bir sanığın mahkumiyeti ve bir çocuğun beraatı ile sonuçlanmıştır. Ancak, beraat kararı temyiz edilmiştir ve çocuğun suça sürüklenmesi nedeniyle belirlenen denetim süresi TCK 51/3. maddesine aykırı şekilde belirlenmiş ve TCK 53/4. maddesi gereği hak yoksunluklarına hükmedilmemiştir. Bu nedenlerle karar bozulmuş ve denetim süresi düzeltilerek TCK 53. maddesi uygulanmamıştır. Ayrıca, suça sürüklenen çocukların hırsızlık suçundan verilen ceza kararı da bozulmuştur. Burada, suçun yağma suçu olup olmadığı tartışmalı olduğundan ve kanıtların iş yerindeki kamera kayıtlarına dayandığından, üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesi'nin görevli olduğu belirtilerek görevsizlik kararı verilmesi gerektiği vurgulanmıştır.
Kanun maddeleri: TCK 51/3, TCK 53/4.

13. Ceza Dairesi 2018/7830 E. , 2019/3056 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, basit yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, beraat

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık ... hakkında basit yaralama suçundan verilen beraat hükmünün incelenmesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre; sanık ... müdafiinin temyiz istemleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
II-Suça sürüklenen çocuk ... hakkında nitelikli yaralama suçundan verilen hükmün incelenmesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, uyulan bozmaya, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; atılı suçun suça sürüklenen çocuk tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Cezası ertelenen suça sürüklenen çocuk hakkında belirlenen denetim süresinin hükmolunan ceza süresinden az olamayacağının gözetilmemesi suretiyle TCK"nın 51/3. maddesine aykırı davranılması,
2-Suç tarihinde 15-18 yaş grubunda olduğu anlaşılan suça sürüklenen çocuk hakkında TCK"nın 53/4. maddesi dikkate alındığında aynı maddenin birinci fıkrasındaki hak yoksunluklarına hükmedilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuk ... müdafiinin ve katılan kurum vekilinin temyiz istemleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hükümlerin fıkrasından erteleme ile ilgili bölümündeki 2 yıl olan denetim süresinin 2 yıl 9 ay 10 gün olarak düzeltilmesi ve yine hükümlerin fıkrasından TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
III-Suça sürüklenen çocuklar ... ve ... hakkında hırsızlık suçundan verilen ceza vermekten vazgeçilmesine hükümlerinin incelenmesinde;
Eylemin işlendiği yeri gösteren kamera kayıtlarına göre, suça sürüklenen çocukların birlikte hareket etmek suretiyle müdahilleri darp ederek çantalarına koydukları şampuanı iş yerinden çıkartmaya çalışmaları karşısında; eylemlerinin yağma suçunu oluşturup oluşturmadığına ilişkin kanıtları takdir ve tartışmanın üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilerek görevsizlik kararı verilmesi gerekirken, duruşmaya devam edilerek yazılı şekilde hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 05.03.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.