Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2012/15241 Esas 2013/2149 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalı aleyhine 31.01.2012 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 02.10.2012 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Davacı, 23 parsel sayılı taşınmazı yararına, davalıya ait 24 parsel sayılı taşınmaz üzerinden geçit hakkı kurulmasını istemiştir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur
Mahkemece, davacıya ait 23 parsel sayılı taşınmaz yararına, davalıya ait 24 parsel sayılı taşınmaz üzerinde teknik bilirkişi raporu ekindeki krokide ""A"" ile gösterilen 3,33m2 yerden geçit hakkı tesisine karar verilmiştir.
Hükmü, davalı temyiz etmiştir.
Geçit hakkı kurulmasına ilişkin davalarda, davacının geçit tesisi isteyebilmesi için taşınmazının genel yolla bağlantısının bulunmaması başka bir ifadeyle geçit ihtiyacı içerisinde olması gerekir.
Somut uyuşmazlıkta davacı, 23 parsel sayılı taşınmazı lehine, komşu parsel üzerinden geçit hakkı kurularak mevcut yolun genişliğinin arttırılmasını istemiştir. Dosya içerisindeki kadastro paftası ve fen bilirkişisi rapor ve krokisi incelendiğinde, davacının taşınmazının kuzey batı tarafındaki yola 2.50 m genişlikte cephesinin bulunduğu anlaşılmaktadır. Bu haliyle davacının nispi geçit ihtiyacı içerisinde bulunduğu söylenemez.
Açıklanan bu nedenle davanın reddi gerekirken, kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiş, bu sebeple hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz itirazlarının yukarıda açıklanan nedenlerle kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan harcın istek halinde yatırana iadesine, 13.02.2013 tarihinde oybirliği ile karar verildi.