Tefecilik - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/2904 Esas 2020/1959 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik
Hüküm : Sanık hakkında; TCK"nın 241/1, 43, 62, 52/2, 51/1-3, (1 Yıl 8 Ay Hapis ve 80 TL Adli Para Cezası

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
TCK"nın 241. maddesinde tanımlanan tefecilik suçunun oluşabilmesi için kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para verilmesinin yeterli oluşu, ayrıca birden fazla kişiye sistemli olarak faiz karşılığı ödünç para verilmesinin suçun unsuru olarak aranmaması karşısında; sanıkların aşamalardaki beyanlarında müştekiler ile aralarında ticari ilişki olduğunu savunması hususu da gözetilerek, maddi gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde ortaya çıkarılması bakımından; sanıklara ait ticari defter ve kayıtların temin edilerek savunmasının doğruluğunun bilirkişi marifetiyle tetkik edilmesinden, ilgili icra dairelerinden sanıkların alacaklı olduğu icra dosyalarının sorulup var ise aslı veya onaylı suretleri getirtilip borçlu gözüken kişilerin faiz karşılığı sanıklardan para alıp almadıkları konusunda tanıklıklarına başvurulmasından, sanıkların tefecilik yapıp yapmadığına dair kolluk marifetiyle araştırma yaptırılması ve müştekilerin borç aldıkları döneme ilişkin vergi incelemesi yaptırılmasından sonra sonucuna göre hukuki durumunun takdir ve tayini gerekirken yetersiz gerekçe ve eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
Sanıklar ... ve ..."in suça konu eylemleri birden fazla kişiye karşı, değişik tarihlerde zincirleme şekilde gerçekleştirdiği kabul edilmesine rağmen sanıklar hakkında zincirleme suç hükümlerini içeren TCK"nın 43/1. maddesinin uygulanmaması
Dosya kapsamına göre suç tarihinin karar başlığında 01.08.2012 olarak gösterilmesi gerekirken 2011 Yılı Ağustos ayı ile 2012 Yılı Ağustos ayı arası olarak gösterilmesi suretiyle CMK"nın 232/2-c maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı, sanıklar müdafiinin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. ve 326. son maddeleri uyarınca hükümlerin BOZULMASINA, 11.11.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.