MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi


Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 23.12.2004 gününde verilen dilekçe ile tazminat istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 08.06.2010 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı ve davalı ... vekilleri tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R

Davacı, davalılara ait ... Motel’in 3 yıllık işletme hakkını 01.07.2001 tarihli kira sözleşmesi ile davalılardan kiraladığını, otelin tefriş malzemelerinin de kendisine ait olduğunu, davalıların Kasım 2001 de zorla otele girerek otele ve eşyalara elkoyduğunu, oteli teslim etmediğini, maddi tazminat ve yoksun kalınan kar olarak şimdilik 10.000.00 TL"nin tahsilini istemiştir.
28.07.2005 tarihli dilekçe ile davacı vekili talep sonucunu açıklayarak; taşınır malların değerine karşılık şimdilik 3.000.00 TL, mahrum kalınan kar nedeniyle uğradıkları zarara karşılık 5.000.00 TL ve sözleşmenin 5.maddesi gereğince de şimdilik 2.000.00 TL cezai şartın tahsilini istediklerini bildirmiştir.
Davalılar, ... Motelin ve eşyaların davalı ...’ye ait olduğunu, eşi ... ile yapılan sözleşmenin ...’yi bağlamıyacağını, ...’a da husumet düşmeyeceğini, kira ödenmediği için teslim edilmediğini, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, 5.000.00 TL mahrum kalınan kar, 1.000.00 TL cezai şart ve 1.213.00 TL taşınmaz malların değeri olmak üzere toplam 7.213.00 TL"nin davalılardan tahsiline karar verilmiştir.


Hükmü davacı ve davalı vekilleri temyiz etmiştir.
1-Yapılan yargılamaya, toplanan delillere ve tüm dosya içeriğine göre tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2-Taraflar arasında kira ilişkisinin varlığı sabit olduğundan kiralayanın kiralananı akitteki maksada uygun bulundurmak zorunluluğu vardır. Kiralayan, kiracının kiralanan taşınmazdan yararlanmasını engelleyemez. Davalılar oteli kiracıya teslim etmeyerek kira sözleşmesine aykırı davranmışlardır.Bu nedenle davacının mahrum kaldığı kar ve eşyaların bedellerinin tahsiline karar verilmesi hukuka uygundur. Ancak, cezai şarta hükmedilmesi doğru görülmemiştir. Hukuk Genel Kurulu’nun 17.02.1971 tarih ve 1505-85 sayılı Kararında cezai şart için geçerli bir borcun yerine getirilmemesi veya eksik yerine getirilmesi, ya da belli bir yerde, belli bir zamanda yerine getirilmemesi durumunda borçlunun ödemesi gereken ve malca değeri olup, bir hukuk işlemi ile belli edilen götürü bir edimdir denilmiştir. Borçlu edimine uygun davranmazsa karşılaşacağı sonucu önceden bilmekte, bu da onu, edimini yerine getirmeye zorlamaktadır. Cezai şartın sonuçlarını meydana getirmesi tarafların bu konuda anlaşmalarına bağlıdır. Başka bir deyişle, tarafların cezai şart ödenmesine ilişkin anlaşmaları yoksa talep edilemez. Bu cezai şartın unsurlarından biridir. Ancak taraflar arasında düzenlenen kira sözleşmesi hükümleri incelendiğinde herhangi bir cezai şartın kararlaştırılmadığı anlaşılmaktadır. Sözleşmenin 5. maddesi kiracıya verilen zarar ile ilgilidir. Nitekim eldeki davada ileri sürülen talepler (mahrum kalınan kar ve otel içindeki eşyaların bedeli) davacının uğradığı zararı oluşturmaktadır. Bu nedenle taraflar arasında kararlaştırılmadığı halde cezai şarta hükmedilmesi doğru görülmediğinden hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1 no"lu bentte yazılı nedenlerle davacının tüm, davalının ise diğer temyiz itirazlarının reddine, hükmün 2. bentte yazılı nedenlerle BOZULMASINA, istek halinde davalı tarafından yatırılan peşin harcın iadesine, 13.02.2013 tarihinde oybirliği ile karar verildi.