MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı tarafından, davalı aleyhine 20.03.2012 gününde verilen dilekçe ile geçit hakkı kurulması istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 15.11.2012 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:
K A R A R
Dava, Türk Medeni Kanununun 747. maddesi gereğince geçit hakkı kurulması isteğine ilişkindir.
Davalı, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş ve 110 ada 72 parsel lehine 110 ada 73 parsel sayılı taşınmaz üzerinden geçit irtifakı kurulmuştur.
Hükmü, davalı temyiz etmiştir.
Bu tür davalar ülkemizde arazi düzenlenmesinin sağlıklı bir yapıya kavuşmamış olması ve her taşınmazın yol ihtiyacına cevap verilmemesi nedeniyle zorunlu olarak açılmaktadır. Geçit hakkı verilmesiyle genel yola bağlantısı olmayan veya yolu bulunsa bile bu yol ile ihtiyacı karşılanamayan taşınmazın genel yolla kesintisiz bağlantısı sağlanır. Uygulama ve doktrinde genellikle bunlardan ilkine “mutlak geçit ihtiyacı” veya “geçit yoksunluğu”, ikincisine de “nispi geçit ihtiyacı” ya da “geçit yetersizliği” denilmektedir.
Açıklandığı üzere, geçit hakkı tanınmasıyla yola bağlantısı olmayan veya mevcut yolla ihtiyacı karşılanmayan taşınmazın genel yolla bağlantısı sağlanır. Burada davacının subjektif arzususun önemi yoktur.
Somut olaya gelince;
Davacı, evinin konumundan dolayı evinin batısında yer alan kendi taşınmazı içinde bulunan ahır ve samanlığa araçla geçemediği için davalıya ait
110 ada 73 parsel sayılı taşınmaz üzerinden geçit kurulmasını istemektedir. Oysa, dosya içerisindeki kadastro paftası ve bilirkişi raporuna göre davacıya ait 110 ada 72 parsel sayılı taşınmazın doğusunda anayola sınırının olduğu, buna göre genel yola bağlantısı bulunan davacının geçit ihtiyacının bulunmadığı anlaşılmaktadır. Açıklanan bu nedenlerle davanın reddi gerekirken somut olaya uygun düşmeyen gerekçe ile kabulü doğru görülmemiş, bu sebeple hükmün bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda yazılı nedenlerle; temyiz itirazlarının kabulüyle hükmün BOZULMASINA, peşin harcın talep halinde yatırana iadesine, 12.02.2013 tarihinde oybirliği ile karar verildi.