MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 1.Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 18/05/2017 tarih ve 2015/113 E. - 2017/194 K. sayılı kararın davacı vekili ile davalı TPMK vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi’nce verilen 22/02/2018 tarih ve 2017/1332-2018/175 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili ile davalı TPMK vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkili şirketin lider süt ve süt ürünleri markası SÜTAŞ markasının sahibi olduğunu, "SÜZME" esas unsurlu, 29, 30, 31, 32, 33. sınıf malları kapsayan tanınmış markaların bulunduğunu, davalı tarafça yapılan, 2012/102269 sayılı, 29. sınıf mal ve hizmetleri içeren "BAHÇIVAN SÜZME BEYAZ PEYNİR" ibareli marka tescil başvurusuna müvekkilince itiraz edildiğini, itirazın kısmen kabul edildiğini, kapsamda bırakılan mallar yönünden de marka başvurusunun reddi için YİDK nezdinde itiraz edildiğini, itirazın reddedildiğini, kararın haksız ve hukuka aykırı olduğunu, müvekkilinin, "SÜZME" adını/markasını verdiği ve üretim yöntemi TR 2010/11054 T4 sayılı patent belgesi kapsamında TPE nezdinde 09/08/2007 tarihinden bu yana koruma altında olan bir ürünün piyasaya sunulmuş hali olduğunu ileri sürerek, YİDK"nın 2014-M-16265 sayılı kararının iptali ile anılan markanın tescil edilmiş olması halinde markanın hükümsüzlüğü ile sicilden terkinine karar verilmesini istemiştir.
Davalı TPMK vekili, kurum kararının yerinde olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini sitemiştir.
Davalı şirket vekili, "SÜZME" ibaresinin peynir üretiminin bir aşaması veya üretim yönteminin adı olduğunu, davacıdan önce de bu ibarenin tanımlayıcı olarak kullanıldığını, markalar arasında iltibas tehlikesinin bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk Derece Mahkemesince, taraf markalarının kapsadığı mal/hizmetler arasında 29. sınıf bakımından ayniyetin bulunduğu, marka işaretlerinin süt ve süt ürünleri bakımından görsel, işitsel ve anlamsal olarak benzerliğe sahip olmadığı, diğer emtia bakımından ise benzer kabul edilebileceği, somut olaydaki orta düzey tüketici nezdinde süt ve süt ürünleri bakımından taraf markalarının 556 sayılı KHK’nın 8/1-b maddesi anlamında karıştırma ihtimalinin bulunmadığı, diğer emtialar bakımından ise karıştırılma ihtimali bulunduğu, 556 sayılı KHK’nın 8/3. maddesi anlamında "SÜZME" ibaresinin eskiye dayalı kullanımının bulunmadığı, dosya kapsamındaki bütün kullanımlarının "SÜTAŞ SÜZME/SÜTAŞ SÜZME PEYNİR" şeklinde olduğu, 556 sayılı KHK’nın 8/4 maddesi anlamında, "SÜTAŞ" ibaresinin tanınmış olduğu, fakat "SÜZME" ibaresinin tanınmış olduğunu kabule yarar delilin bulunmadığı, 556 sayılı KHK’nın 8/5. maddesinin uygulanma imkânının bulunmadığı, davalı başvurusunun kötüniyetli olduğuna ilişkin delilin bulunmadığı gerekçesiyle, davanın kısmen kabulü ile YİDK"nın 15/12/2014 tarih 2014-M-16265 sayılı kararının 29. sınıfta "süt ve süt ürünleri hariç" diğer ürünler yönünden iptaline, davalı adına tescilli 2012/102269 sayılı "BAHÇIVAN SÜZME BEYAZ PEYNİR" ibareli markanın tescilli olduğu 29 sınıfta "süt ve süt ürünleri hariç" diğer ürünler yönünden hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili ve davalı TPMK vekilince istinaf isteminde bulunulmuştur.
Bölge Adliye Mahekemesince, mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı gerekçesi ile davacı vekili ile davalı TPMK vekilinin istinaf başvurularının esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili ve davalı TPMK vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK"nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekili ile davalı TPMK vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK"nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK"nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 8,50 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 22/05/2019 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.