Yargıtay - Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/15633 Esas 2019/3017 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/15633
Karar No: 2019/3017
Karar Tarihi: 04.03.2019

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2018/15633 Esas 2019/3017 Karar Sayılı İlamı

Özet:

13. Ceza Dairesi'nin 2018/15633 E. ve 2019/3017 K. sayılı kararında, bir hırsızlık suçu işleyen sanığın mahkum edildiği belirtiliyor. Ancak, bu kararın bozulmasına sebep olan durum, öncesinde beraat kararı verilen sanığın daha sonra mahkum edilmesi sırasında savunma hakkının kısıtlanmasıdır. Kararda, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesindeki hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiğine vurgu yapılmaktadır. Ayrıca, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 307/2. maddesiyle ilgili olarak, bozma sonrası yapılan yargılama sonucunda sanığın mahkum edilmesine rağmen, savunma hakkının kısıtlanması sebebiyle hüküm bozulmuştur. Detaylıca açıklayacak olursak, TCK'nın 53. maddesi, belirli suçların işlenmesi durumunda kişilerin bazı haklarından yoksun bırakılabileceğini belirtmektedir. CMK'nın 307/2. maddesi ise sanığın suçlu bulunduğuna ilişkin karara itiraz edebileceğini ve bu itirazın değerlendirileceği süreci açıklamaktadır.

13. Ceza Dairesi 2018/15633 E. , 2019/3017 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
5271 sayılı CMK"nın 307/2. maddesinin 2. cümlesi uyarınca, bozma öncesi verilen 31.03.2011 tarihli kararda beraat kararı verilen sanık hakkında bozma sonrası yapılan yargılama sonucu 11.11.2014 tarihli karar ile mahkumiyet kararı verildiği halde, sanığın aleyhe olan bozmaya karşı diyecekleri sorulmadan karar verilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nın 289/1-h ve 307/1. maddelerine aykırı davranılarak savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazı bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 04.03.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.