Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2021/13526 Esas 2022/5392 Karar Sayılı İlamı

5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu’na aykırılık suçundan sanıklar ... ve ...'ın, anılan Kanun'un 56/4. maddesi yollamasıyla 63/10 ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 52. maddeleri gereğince 1.000,00 Türk Lirası adlî para cezaları (... hakkında dört kez; ... hakkında üç kez) ile cezalandırılmalarına dair İSTANBUL ANADOLU 47. Asliye Ceza Mahkemesinin 15/01/2019 tarihli ve 2016/232 esas, 2019/29 sayılı kararı aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığından verilen 28/10/2010 tarihli kanun yararına bozma istemini içeren dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 09/11/2020 tarihli ve KYB.2020/97794 sayılı ihbarnamesi ile daireye verilmekle okundu.
Mezkür ihbarnamede;
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 43. maddesinde yer alan "Bir suç işleme kararının icrası kapsamında, değişik zamanlarda bir kişiye karşı aynı suçun birden fazla işlenmesi durumunda, bir cezaya hükmedilir. Ancak bu ceza, dörtte birinden dörtte üçüne kadar artırılır." şeklindeki düzenleme ile 5809 sayılı Kanun'un 63/10. maddesinde yer alan "Bu Kanunun 56 ncı maddesinin birinci fıkrası hükümlerine aykırı hareket edenler bin günden beş bin güne kadar; ikinci, üçüncü, dördüncü ve beşinci fıkralarına aykırı hareket ederek bu işi bizzat yapanlar elli günden yüz güne kadar adli para cezası ile cezalandırılır." şeklindeki düzenleme birlikte nazara alındığında, somut olayda sanıkların müşteki ... adına, kendisinin rızası ve bilgisi dışında farklı tarihlerde birden çok telefon hattı abonelik sözleşmesi düzenlediklerinin kabul edilmesi karşısında, söz konusu abonelik sözleşmeleri açısından zincirleme suç hükümlerinin uygulanması gerektiği gözetilerek, sanıklar hakkında elli günden yüz güne kadar belirlenecek temel cezadan, 5237 sayılı Kanunun 43. maddesinde düzenlenen zincirleme suç hükümleri uyarınca artırım yapılması gerekirken, her bir sözleşme tanziminin ayrı eylem kabul edilerek yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiş ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozmaya atfen ihbar olunmuş bulunmakla Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Kanun yararına bozmaya konu dava dosyası incelendiğinde; Cumhuriyet savcılığı tarafından soruşturma aşamasında düzenlenen ön ödeme emrinin, öncelikle sanığın bilinen en son adresine tebliğe çıkarılarak, önceki adresinde bulunamayan sanığın adres kayıt sisteminde yerleşim yeri adresi olup olmadığının araştırılması ve MERNİS adresine 7201 sayılı Tebligat Kanunu'nun 21. maddesine göre tebliğ yapılması gerektiği, MERNİS adresinin olmadığının tespiti halinde ancak daha önce usulüne uygun bir şekilde tebligat yapılan adrese 7201 sayılı Kanunun 35. maddesine göre tebliğ işlemi yapılabileceği nazara alındığında, sanıklara doğrudan 7201 sayılı Kanunun 35. maddesine göre yapılan tebligatın usule aykırı olduğunun anlaşılması nedeniyle bu hususun kanun yararına bozma konusu yapılıp yapılmayacağının takdiri için dosyanın Adalet Bakanlığına gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 21.03.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.