Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2020/16571 Esas 2022/17623 Karar Sayılı İlamı

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22.06.2010 tarih, 2010/1-119 Esas ve 2010/155 Karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere; 5271 sayılı CMK'nın 39/2. maddesinde; “süre hafta olarak belirlenmişse, tebligatın yapıldığı günün son haftada isim itibarıyla karşılığı olan günün mesai bitiminde sona erer”, aynı maddenin 4. fıkrasında ise; “son günün tatile rastlaması durumunda sürenin, tatilin ertesi günü sona ereceği” hükme bağlanmıştır. Ulusal Bayram ve Genel Tatiller Hakkındaki 2429 sayılı Kanun'un 2/B-1. maddesi; “Ramazan Bayramı; Arefe günü saat 13.00'ten itibaren 3,5 gündür” şeklindedir.
Bu bilgiler ışığında somut olay değerlendirildiğinde; hükmün sanığın yüzüne karşı 30.06.2016 tarihinde verildiği, temyiz süresinin son gününün 08.07.2016 Cuma günü olduğu, bu günün Başbakanlığın Genelgesi uyarınca hizmetlerin aksamaması açısından gerekli tedbirin alınması ve asgari seviyede personelin bulundurulması kaydıyla tam gün idari izin günü olarak belirlendiği anlaşılmış ise de, idari izin günlerinin resmi tatil olmaması nedeniyle süreler ve bu bağlamda temyiz süresi işlemeye devam ettiğinden, CMUK'nın 310. maddesinde belirtilen bir haftalık yasal süreden sonra 11.07.2016 tarihinde temyiz eden sanığın temyiz isteminin 5320 sayılı yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK'nın 317. maddesi gereğince REDDİNE, 24.11.2022 gününde oybirliğiyle karar verildi.