Esas No: 1999/4020
Karar No: 2000/1742
Karar Tarihi: 25.04.2000
Danıştay 4. Daire 1999/4020 Esas 2000/1742 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Kocasinan Vergi Dairesi Müdürlüğü, davacı şirketin 1996 yılı işlemlerinin incelenmesi sonucu düzenlenen bir rapora dayanarak vergi salmış, fon payı hesaplanmış ve kaçakçılık cezası kesmiştir. Vergi Mahkemesi, işçilere ayni yardım niteliğinde yapılan kumanya gıda maddeleri ile tabldot olarak verilen yemeklerin ücret ödemesi kabul edilerek yapılan tarhiyatta kanuna aykırılık bulunmadığı, kaçakçılık cezasının kusur cezasına çevrilmesi gerektiği ve fon payının kaldırılması gerektiği gerekçesiyle, vergi aslına yönelik dava reddedilmiş, kaçakçılık cezası kusur cezasına çevrilmiş ve fon payı kaldırılmıştır. Ancak, Gelir Vergisi Kanunu'nun 23. maddesi ve Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 14. maddesi uyarınca işçilere yapılan sosyal yardımların indirilecek giderler arasında sayıldığından, tabldot olarak işçilere verilen yemeklere ait bedellerin Gelir Vergisi Kanunu'nun 23. maddesinin 8. bendi uyarınca gelir vergisinden istisna edilmesi gerektiği belirtilerek bu kısma isabet eden tarhiyatın reddi yolunda verilen kararda isabet görülmedi
T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 1999/4020
Karar No: 2000/1742
Temyiz Eden Taraflar : 1- …
Vekili : …
2- Kocasinan Vergi Dairesi Müdürlüğü/İSTANBUL
İstemin Özeti : Davacı şirketin 1996 yılı işlemlerinin incelenmesi sonucu düzenlenen rapora dayanılarak re'sen gelir (stopaj) vergisi salınmış, fon payı hesaplanıp, kaçakçılık cezası kesilmiştir. … Vergi Mahkemesi … günlü ve E:…, K:… sayılı kararıyla; olayda Sosyal Amaçlı Giderler hesabına kaydedilen ve ayni şekilde yapılan ödemelerden tevkifat yapılmadığının tespiti üzerine dava konusu tarhiyatın yapıldığı, bu itibarla işçilere ayni yardım niteliğinde yapılan kumanya gıda maddeleri ile tabldot olarak verilen yemeklerin ücret ödemesi kabul edilerek yapılan tarhiyatta kanuna aykırılık bulunmadığı, ikmalen ve re'sen yapılan tarhiyatlarda fon payı alınması mümkün olmadığından davacı adına hesaplanan fon payında isabet görülmediği, olayın niteliği itibarıyla kesilen kaçakçılık cezasının kusur cezasına çevrilmesi gerektiği gerekçesiyle, vergi aslına yönelik davayı reddetmiş, kaçakçılık cezasını kusur cezasına çevirmiş, fon payını kaldırmıştır. Davacı Gelir Vergisi Kanunu'nun 40 ve Kurumlar Vergisi Kanunu'nun 14 üncü maddesi uyarınca işçilere yapılan sosyal yardımların indirilecek giderler arasında sayıldığını, bu nedenle mahkeme kararının yerinde olmadığını, davalı İdare ise kaçakçılık cezasının kusur cezasına çevrilmesinde hukuka uyarlık bulunmadığını ileri sürerek kararın bozulmasını istemektedirler.
Savunmanın Özeti : Taraflar temyiz istemlerinin reddi gerektiği savunulmaktadırlar.
Danıştay Savcısı …'in Düşüncesi: Temyiz dilekçelerinde öne sürülen hususlar, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Yasasının 49.maddesinin l.fıkrasında belirtilen nedenlerden hiçbirisine uymayıp Vergi Mahkemesince verilen kararın dayandığı hukuki ve yasal nedenler karşısında, anılan kararın bozulmasını gerektirir nitelikte görülmemektedir.
Açıklanan nedenlerle taraflar temyiz isteminin reddiyle Vergi Mahkemesi kararının onanması uygun olacağı düşünülmektedir.
Tetkik Hakimi …'ın Düşüncesi : Uyuşmazlık işçilere ayni olarak yapılan yiyecek yardımıyla tabldot yemek bedellerinin ücret olarak kabul edilmesi sonucu tevkifata tabi tutularak hesaplanan gelir (stopaj) vergisi, fon payı ve kaçakçılık cezasına ilişkindir.
193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 23 ncü maddesinin 8 nci bendinde işçilere verilen yemeklerin gelir vergisinden istisna edildiği hükme bağlanmıştır. Bu nedenle tabldot yemek bedelleri esas alınarak hesaplanan matrahta isabet bulunmadığından bu kısma ilişkin mahkeme kararının bozulması tarafların diğer temyiz iddialarının ise reddi gerektiği düşünülmektedir.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Hüküm veren Danıştay Dördüncü Dairesince gereği görüşüldü:
Uyuşmazlık, davacı kurumunun 1996 yılı işlemlerinin incelenmesi sonucu düzenlenen vergi inceleme raporu doğrultusunda salınan vergi ve kesilen cezaya karşı açılan davanın kısmen reddi yolunda verilen kararın taraflarca bozulması istemine ilişkindir.
Davalı İdarenin temyiz dilekçesinde ileri sürdüğü iddialar kararı kusurlandıracak nitelikte görülmemiştir.
193 sayılı Gelir Vergisi Kanunu'nun 61 nci maddesinin 1 nci fıkrasında "Ücret işverene tabi ve belirli bir işyerine bağlı olarak çalışanlara hizmet karşılığı verilen para ve ayınlar ile sağlanan ve para ile temsil edilebilen menfaatlardır" denilmiştir. Aynı Kanun'un 23 üncü maddesinin 8 nci bendinde ise; Hizmet erbabına işverenlerce yemek verilmek suretiyle sağlanan menfaatlerin, gelir vergisinden istisna olduğu hükme bağlanmıştır. Dava dosyasının incelenmesinden, davacı kurumun işçilerine ayni olarak yaptığı yiyecek yardımıyla, tabldot olarak verdiği yemeklerin bedeli hesaplanarak dava konusu tarhiyata ilişkin matrah hesaplanmıştır. Yukarıda açıklaması yapılan kanun hükümleri uyarınca işçilere ayni olarak yapılan yiyecek yardımlarının tamamının ücret kabul edilerek tevkifata tabi tutulmasında hukuka aykırılık bulunmamaktadır. Ancak, tabldot olarak işçilere verilen yemeklere ait bedeller Gelir Vergisi Kanunu'nun 23 ncü maddesinin 8 nci bendi uyarınca gelir vergisinden istisna edildiğinden bu kısma isabet eden tarhiyata karşı açılan davanın reddi yolunda verilen kararda isabet görülmemiştir.
Açıklanan nedenlerle, davacı temyiz isteminin kısmen kabulüyle … Vergi Mahkemesinin … günlü ve E:…, K:… sayılı kararının tabldot yemek bedellerine isabet eden matraha ilişkin kısmının bozulmasına, taraflar diğer temyiz iddialarının reddine 25.4.2000 gününde oybirliğiyle karar verildi.
