MAHKEMESİ : KOCAELİ 1. İŞ MAHKEMESİ
TARİHİ : 18/11/2011
NUMARASI : 2011/89-2011/793

DAVA :Davacı, kıdem tazminatı ile fazla mesai ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkeme, isteği kısmen hüküm altına almıştır.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili; müvekkilinin 01/01/1997 tarihinden iş akdinin feshedildiği 06/01/2009 tarihine kadar davalıya ait eczanede çalıştığını, iş akdinin müvekkili tarafından haklı nedenle feshedildiğini, kıdem tazminatı, fazla çalışma ücreti ve manevi tazminatın davalıdan tahsili için Kocaeli 4.İş Mahkemesinin 2009/244 esas sayılı dosyası üzerinden kısmi dava açıldığını, yapılan yargılama neticesinde taleple bağlı kalınarak 1.000 TL kıdem tazminatı ve 1.000 TL fazla çalışma alacağının davalıdan tahsiline karar verildiğini, verilen kararın temyiz edilmeksizin kesinleştiğini , ilk davada alınan bilirkişi raporu ile müvekkilinin 17.000,47 TL kıdem tazminatı, 31.319,95 TL fazla çalışma alacağının bulunduğunun tespit edildiğini iddia ederek, ilk davada hüküm altına alınan kısım dışında kalan kıdem tazminatı ile 01/01/2006-06/01/2009 tarihleri arasındaki 15.939,47 TL fazla çalışma ücreti alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir .
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili; davacının askerlik sebebi ile 23/08/1999 tarihinde işten ayrıldığını, askerlik dönüşü 06/07/2001 tarihinde yeniden çalışmaya başladığını, askerlik sebebi ile iş akdinin feshedildiği 23/08/1999 tarihinde kıdem tazminatı talep hakkının zamanaşımına uğradığını, fazla çalışma alacağı yönünden de 5 yıllık zamanaşımı süresinin dolduğunu belirterek davanın reddini savunmuştur.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, davalının zamanaşımı itirazı dikkate alındığında davacının ilk dönem çalışması yönünden kıdem tazminatı talebinin, yine fazla çalışma alacağı yönünden 07.02.2006 tarihinden önceki döneme ilişkin talebinin zamanaşımına uğradığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne hükmedilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, tarafların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında, kıdem ve ihbar tazminatı istekleri yönünden fasılalı çalışmalar nedeni ile zamanaşımına uğrayan çalışma dönemi olup olmadığı, bir başka anlatımla bir kısım kıdem ve ihbar tazminatı alacaklarının zamanaşımına uğrayıp uğramadığı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Hemen belirtmelidir ki, gerek İş Kanununda, gerekse Borçlar Kanununda, kıdem ve ihbar tazminatı alacakları için özel bir zamanaşımı süresi öngörülmemiştir.
Uygulama ve öğretide kıdem tazminatı ve ihbar tazminatına ilişkin davalar, hakkın doğumundan itibaren, Borçlar Kanununun 125 inci maddesi uyarınca on yıllık zamanaşımına tabi tutulmuştur. 01.07.2012 tarihinde yürürlüğe giren Türk Borçlar Kanunu’nun 146 ıncı maddesinde de genel zamanaşımı 10 yıl olarak belirlenmiştir.
Bu noktada, zamanaşımı başlangıcına esas alınan kıdem tazminatı ve ihbar tazminatı hakkının doğumu ise, işçi açısından hizmet aktinin feshedildiği tarihtir.
Somut olayda, davacı işçi davalı işveren nezdinde fasılalı olarak 01.01.1997-23.08.1999 ile 06.07.2001-06.01.2009 arası çalışmıştır. Davacı ilk çalışma döneminin sona ermesinden sonra kıdem ve ihbar tazminatı için aranan 10 yıllık zamanaşımı süresi dolmadan aynı işyerinde yeniden çalışmaya başlamıştır. Dairemizin kökleşmiş içtihatları uyarınca, fasılalı çalışmalar arasında 10 yıllık sürenin geçmemesi halinde 1475 sayılı Kanun"nun 14/2. maddesi uyarınca hizmetler birleştirilmek sureti ile tüm hizmet süresi üzerinden kıdem ve ihbar tazminatı hesaplanması gerekmektedir.
Mahkemece, kıdem ve ihbar tazminatı istekleri bakımından zamanaşımına uğrayan dönem olmaması nedeni ile tüm süre üzerinden hesaplama yapılması gerekirken, 10 yıllık sürenin içinde kalan çalışma dönemi için hesaplama yapılmaması hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
3-Fazla çalışma ücreti geniş anlamda ücret niteliğinde olup, 4857 sayılı İş Kanununun 34. maddesi gereğince gününde ödenmemesi halinde bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faize karar verilmelidir. Fazla çalışma alacağına bankalarca mevduata uygulanan en yüksek faiz oranı talep edilmesine rağmen mahkemece bu alacağa yasal faiz uygulanması bozma nedenidir.
4-İnfazda tereddüde yol açacak şekilde, hüküm altına alınan alacakların net ya da brüt olduğunun hükümde belirtilmemesi de isabetsizdir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilisine iadesine, 24/02/2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.