Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/20893 Esas 2014/13441 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/20893
Karar No: 2014/13441
Karar Tarihi: 02.06.2014

Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2013/20893 Esas 2014/13441 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, taksirle öldürme suçundan mahkum edilmiştir. Sanık müdafii ve katılanlar vekili kararı temyiz etmiştir. Karar incelendikten sonra, sanık müdafinin kusuruna, katılanlar vekilinin bilinçli taksir hükümlerinin uygulanması gerektiğine ve sair temyiz itirazlarının reddedildiği belirtilmiştir. Ancak, sanığın hapis cezası adli para cezasına çevrilirken hükme esas tam gün sayısı belirtilmemiş ve adli para cezası taksitlendirilirken yanlış maddenin uygulanması nedeniyle Kanuna aykırı davranılmıştır. Ayrıca, kendisini vekil ile temsil ettiren katılanlar lehine vekalet ücretine hükmedilmemesi de Kanuna aykırıdır. Bu nedenlerle hükmün bozulması kararlaştırılmıştır. Ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususun düzeltilmesi mümkündür ve hükümde bu düzeltmelere yer verilerek onaylanmıştır. Sanık 2 yıl 6 ay hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine ve 18.200 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir. Kanun maddeleri ise şöyledir:
- TCK 85/1
- TCK 62/1
- TCK 50/1-a
- TCK 52/2
- TCK 49/2
- TCK 50/4
- TCK 52/3
- CMK 232/6
- CMUK 321
- CMUK 322

12. Ceza Dairesi 2013/20893 E. , 2014/13441 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm :TCK"nın 85/1, 62/1, 50/1-a, 52/2 maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin kusura, katılanlar vekilinin bilinçli taksir hükümlerinin uygulanması ve hapis cezasının adli para cezasına çevrilmemesi gerektiğine ve sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1- Sanık hakkında hükmolunan 2 yıl 6 ay hapis cezasının TCK"nın 49/2. maddesi uyarınca uzun süreli olmasına rağmen, hükmün esasını teşkil eden kısa kararda ve gerekçeli kararın hüküm kısmında, hürriyeti bağlayıcı cezayı adli para cezasına çevirmenin yasal dayanağını oluşturan TCK"nın 50/4 maddesinin gösterilmemesi, sanık hakkında hükmedilen hapis cezası, adli para cezasına çevrilirken, adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının belirtilmemesi, adli para cezasının taksitlendirilmesi sırasında yanlış maddenin gösterilmesi suretiyle CMK"nın 232/6. ile TCK"nın 52/3. maddesine aykırı davranılması,
2- Kendisini vekil ile temsil ettiren katılanlar lehine vekalet ücretine hükmedilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafii ve katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak, düzeltilmesi mümkün bulunduğundan hükmün 3. paragrafının yerine "Sanığa verilen 2 yıl 6 ay hapis cezasının sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu ve suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak TCK"nın 50/4. maddesi delaletiyle TCK"nın 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine; TCK"nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 910 tam gün olarak belirlenmesine; TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve diğer şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 18.200 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına"ibareleri ile hükme"" katılan kendisini vekil ile temsil ettirdiğinden 1.200 TL vekalet ücretinin sanıktan alınarak katılanlara verilmesine"" ibaresinin eklenmesi,4.paragraftaki "52/2" ibaresinin "52/4" şeklinde değiştirmek suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02.06.2014 tarihinde oybirliği ile karar verildi.