Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2017/4399 Esas 2019/4018 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/4399
Karar No: 2019/4018
Karar Tarihi: 22.05.2019

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2017/4399 Esas 2019/4018 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı vekili tarafından yapılan karar düzeltme isteği reddedilmiştir. Davacı vekili, davalıdan 1.790 TL maddi tazminat ve 5.000 TL manevi tazminatın tahsilini talep etmiş, mahkeme ise sadece 1.790 TL maddi tazminat ve 2.000 TL manevi tazminatın tahsiline karar vermiştir. Ancak, davalı aleyhine hükmedilen tazminat miktarı karar düzeltme sınırının altında kaldığından davalı vekilinin karar düzeltme talebi reddedilmiştir. Karar, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 5219 sayılı Kanun ile değişik 440/III-1\"inci maddesi uyarınca 01/01/2017 tarihinden itibaren karar düzeltme sınırı 13.900,00 TL’ye yükseltilmiş olmasına rağmen karar düzeltme sınırının altında olması nedeniyle karar düzeltme talebinin reddine karar verilmiştir.

11. Hukuk Dairesi 2017/4399 E. , 2019/4018 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :TÜKETİCİ MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Adana (Kapatılan) 6. Tüketici Mahkemesi"nce verilen 10/07/2015 gün ve 2014/730 - 2015/722 sayılı kararı onayan Daire"nin 24/04/2017 gün ve 2016/1384 - 2017/2385 sayılı kararı aleyhinde davalı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş olmakla, tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 5219 sayılı Kanun ile değişik 440/III-1"inci maddesi uyarınca 01/01/2017 tarihinden itibaren karar düzeltme sınırı 13.900,00 TL’ye yükseltilmiştir.
Somut olayda, davacı vekili fazlaya ilişkin haklarını saklı tutarak 1.790,00 TL maddi tazminat ile 5.000,00 TL manevi tazminatın davalıdan tahsilini talep etmiş, mahkemece 1.790,00 TL maddi tazminatın ve 2.000,00 TL manevi tazminatın davalıdan tahsiline karar verilmiştir. Mahkemece verilen kararın davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine karar Dairemizce onanmıştır. Bu ilama karşı davalı vekili tarafından karar düzeltme isteminde bulunulmuş ise de davalı aleyhine hükmedilen tazminat miktarı yukarıda anılan Kanun hükmü uyarınca karar düzeltme sınırının altında kaldığından davalı vekilinin karar düzeltme dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin karar düzeltme dilekçesinin REDDİNE, ödediği karar düzeltme harcının isteği halinde karar düzeltme isteyen davalıya iadesine, 22/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.